Begt en de Verbeelding

"Waarom moet ik eigenlijk nu al voor mijn pensioen betalen? Ik ga dat toch niet halen, daar leef ik veel te wild voor. Kunnen we niet wat regelen, kan dit niet anders?" Deze vraag kreeg Theo- onze aimabele personeelsmanager- te horen van mijn op dat moment 27-jarige broer Ger. Ger had op jonge leeftijd al een dynamische tijd achter de rug en zou dat nog wel een tijdje volhouden, vermoedde hij. Om die reden had ie helemaal geen zin om vooruit te kijken: het vooruitzicht om bijna 40 jaar geld opzij te leggen om er dan pas van te gaan genieten, het stond hem tegen. We waren nog maar net onze ouders verloren, die beiden niet (moe) of nauwelijks (pa) van hun pensioen hadden kunnen genieten. Ger dacht dat allemaal voor te zijn: hij zou opbranden voordat de pensioenfondsen zijn kaarsjes zouden doven. Welnu, diezelfde Ger is vandaag toch 70 jaar oud geworden.  Ger en ik hebben een bondje, wat mij betreft een eeuwig bondje. Toen ik al op jeugdige leeftijd al mijn toekomstkansen vergoo

   T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die T-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 32- Pixies Bossanova/Trompe le Monde Tour. Oorspronkelijk was ik niet eens achter kaartjes aangegaan toen ik las over deze tour. Niet zozeer vanwege de prijs als wel omdat ik wist dat mijn agenda in deze weken danig onder druk zou staan. Om die reden niet meegegaan met de vrienden die uit de reeks van 3 concertavonden de donderdag kozen, omdat ik op die dag nog met mijn filmquiz vrienden naar Rotterdam moest voor een show. Enkele weken geleden nam mijn neef echter contact op: "Ga jij nog naar de Pixies ?". Mijn antwoord was ontkennend, waarop hij vervolgens vroeg: "Wil jij naar de Pixies?" Hij had een kaartje voor de vrijdag maar was zelf verhinderd. En die vrijdag, die kon ik wel.  Drie keer eerder zag ik de band, maar nu zat er toch alweer anderhalf decennium tussen. Was niet

Voor mij zegt deze foto eigenlijk alles over onze reis naar Suriname: weelderige natuur waar wij middenin mochten zitten, lopen, varen, zwemmen, fietsen, hiken en rijden. Aan de gelukzalige blik van mijn vrouw valt alles af te lezen: het was prachtig, het was royaal genieten. Suriname heeft ons hart gestolen, wat een fabuleus mooi land, boordevol mooie mensen en dito plekken. Het dichtst beboste land ter wereld, waarin ook nog eens een complete tropische dierentuin rondloopt, -zwemt en vliegt. We hebben simpelweg teveel moois gezien om het allemaal te benoemen, bovendien heb ik nog lang niet alle foto's gezien die we beiden gemaakt hebben. Daarom ga ik me hier beperken tot een aantal highlights.  Vooraf: voor het eerst hield ik tijdens de reis een online-dagboek bij. Abonnees op Polarsteps kunnen daar mijn dag-tot-dag-verslag lezen:  Bert Laan - Suriname Reis februari Algemeen Ik vermeldde reeds dat ik verliefd ben geworden op het land. Maar dat komt niet alléén maar door die wond