Begt en de Verbeelding

  Opeens viel het kwartje. Zondagmorgen, 09.02 u. Ik liep de zaal van de sportschool binnen. Even lekker die drie feestelijke avonden van me af drijven. Iets meer dan een uur volgde ik mijn eigen circuitje, van crosstrainer via fiets naar loopband. En dat ging lekker.  Het voelde als boetedoening: donderdag en zaterdag uit eten geweest, rijkelijk liquide gelardeerd ook. En op vrijdagavond vrienden op visite in onze datsja, daar dronken we ook een borreltje bij. En dus besefte ik dat ik al die weelde ook weer van me af moet werken.  Het was precies dat besef dat me deed terug denken aan de jaren 60. Opgroeien in een radicaal katholiek dorpje waar de zaterdagavond weliswaar ook een uitgaansavond was, maar waar dan wel op zondag de penitentie moest worden beleden. Schuld en boete, dat was de eeuwigdurende consequentie van het najagen van plezier, genot en ledigheid.  Ik ben niet religieus, ben al jaren uitgeschreven uit het katholieke register. Maar onbedoeld gingen mijn gedachten dus ter

  Iets meer dan een maand geleden sloot onze lokale sauna. Een domper voor ons, omdat we daar met grote regelmaat kwamen, zo eens in de zoveel tijd dienen lichaam en geest te worden gereinigd. Na een voor zowel mijn vrouw als voor mij tamelijk zware periode (ziek en zeer, aangevuld met werkbeslommeringen) besloten we om ons heen te gaan kijken of we dan verderop in het land een ontspanningscentrum vonden waar we de geleden lasten konden uitzweten. Die vonden we. We troffen een uitstekend arrangement voor Thermen Soesterberg : 2 dagen gebruik maken van de sauna, live cooking diner op de eerste avond, hotelovernachting plus ontbijt. Een zeer betaalbare rekening waar we op de vrijdag na mijn eerste intense werkweek bij de nieuwe werkgever per trein op af reisden.  Wat een heerlijkheid: een enorme variëteit aan saunabeleving, van zout tot hout. Over de beide dagen heen hebben we 6 verschillende opgietingsrituelen bijgewoond, tussendoor steeds een duikje in de zeer koele zwemvijver en een

"These rides are not working anymore" zongen White Lies in hun openingsnummer "Farewell to the fairground". Dat durf ik nu wel tegen te spreken, want wij hadden een heerlijke ride gisteren op de 37e editie van het fameuze Dijkpop- festival  . Of we interesse hadden om een dagje naar Andijk te komen, vroeg Joost. Hij wilde ons uitnodigen voor een dagje "achter de schermen" op dit succesvolle regionale festival (waar hijzelf al sinds jaar en dag de drijvende kracht achter is) en wilde ons op deze manier bedanken voor bewezen diensten. Nou, dat gaan we dan aan! Een volle pendelbus bracht ons (en toevalligerwijze alledrie de dochters en 1 vd 2 schoonzonen) die kant op, op het terrein scheidden zich al snel onze wegen vanwege de zeer verschillende muzikale interesses: wij richting de rockpodia ,zij zwermden elders uit.  Direct werden we aangenaam verrast door het optreden van de Belgische band "The Guru Guru". Duivelsuitdrijving op muziek, zo leek het