Begt en de Verbeelding

  Morgen gaan de cafés weer (ten dele) open. Dat vind ik fijn, ik ben een caféganger. En omdat ik gisteren voor het eerst sinds een maand of 10 weer eens in Amsterdam was, worden zulke feiten in mijn hoofd gecombineerd. Een ode aan de Amsterdamse kroeg, ik kom al 40 jaar op de meest diverse bruine lokalen.  Hoewel ik natuurlijk ook Noord (de Pont), West (Westergasterras en West Pacific) en Oost (café Eik en Linde) wel frequenteerde , zitten het leeuwendeel van mijn historische favorieten toch wel in Centrum en Zuid. Daar liggen heel wat geld, heel wat lol , heel wat drank en oeverloos veel gesprekken van mij verstrooid.  De Pijp bijvoorbeeld, met destijds de 2e vestiging van café Swaf, nu bierencafé Gambrinus. Was, samen met het verderop gelegen café de Kwibus, altijd de laatste stop voordat we bij het huis van mijn broer belandden. Ik had daarvan de sleutel, zodat ik altijd in de hoofdstad kon crashen en niet steeds op tijd met de trein terug hoefde. Dan hadden we doorgaans al een gro