Begt en de Verbeelding

Het is als fietsen: eigenlijk verleer je het nooit, maar je moet blijven opletten. Regels veranderen en je moet mee. Al meer dan twintig jaar ben ik plaatjesdraaier ("DJ" heeft tegenwoordig een heel andere betekenis, dat zijn echt de scratch n sample-mannen die op techniek en op beat werken, ik ben een liedjesman).  Ik deed bandjesavonden, heb ook jarenlang thema-avonden gehad waarbij mijn platenmaat en ik dwars door alle muziekstijlen crossten. Die avonden zijn heel belangrijk geweest voor de vorming van mijn "reputatie" maar nog belangrijker daarvoor waren de dansavonden. Enkele jaren waren Harry en ik de resident dj's in een danscafé waar we disco & dance-classics feesten naar een ander level tilden. Uiteraard langs het "verplichte" werk maar hoe dieper de nacht hoe avontuurlijker de muziek werd. In eerste instantie brengt niemand Blur of Postmen in verband met Disco-dance maar we wisten het er rond een uur of drie toch vaak succesvol

Some holiday we had. Prachtige rondreis gemaakt over een absurd mooi eiland. De bijnaam "Klein Nieuw-Zeeland" werd aardig waargemaakt: zo ongeveer alle natuurverschijnselen (behalve gletsjers en ijsbergen) kom je er tegen.  We stonden op - werkloze- vulkanen, we zagen geisers met stoom en al, we zagen prachtige meren en absurd mooie flora en fauna. We voeren op de oceaan tussen de dolfijnen, hebben de ook aanwezige walvissen niet ontmoet (waar andere hotelgasten dat overigens wel deden), we toerden door regenwoud en zwommen onder watervallen en in thermale baden. The whole shebang! Op de eerste dag trokken we door het authentiek Portugese stadje Ponta Delgada, de hoofdstad. We bezochten een bijzonder mooie botanische tuin bij het presidentieel paleis, liepen langs tig kerken en door smalle steegjes maar het besluit viel al snel: voor de ware schoonheid moesten we de stad uit. Dag 2 derhalve met een organisatie op pad: Amazing Tours met de welbespraakte komiek C

Dit jaar doe ik het zomaar eens even anders. Ik laat niet de vakantie direct op de laatste werkuren volgen.  Vandaag had ik een rustig dagje om alvast wat spullen in te pakken, laatste inkopen te doen. Zo meteen dochter en schoonzoon langs voor sleuteloverdracht, ze gaan een week lang dit fort bewaken als wij ergens 1300 kilometer ten westen van Portugal aan het wandelen zijn.  Ik ben er klaar voor, uitgerust en wel. Dan neem ik dat gebroken nachtje wel voor lief, om half 4 vannacht worden we opgehaald. Lekker hoor, zin in de vakantie

Nog altijd is de vraag of een grote familie een zegen dan wel een last is. Voor mezelf ben ik er wel uit: ik heb geprofiteerd van de aanwezigheid van een ruime schare broers en zussen die mij hebben geholpen bij het vormen van mijn eigen leven en levensstijl. Een gezin van tien was in mijn dorp heel gewoon. Wat daarbij ook heel gewoon was, was dat de oudere kinderen de zorg over de jongeren overnamen van de ouders, die immers vierentwintigzeven de handen vol hadden. Zo heb ik een redelijk aantal foto's waarbij mijn zus (toen 17 a 18 jaar oud) babyBegt verzorgt en koestert. Nog altijd ben ik haar daarvoor zeer dankbaar.  Ze ging het huis uit, ze huwde een vriendelijke kerel uit de Goorn en ze kreeg kinderen. Pas toen ik zelf tiener was, kon ik wat terug doen. Ik ging oppassen : nog steeds heb ik op mn netvlies hoe die grote NACO-bus vlak langs het water van Berkhout scheert om mij naar de Goorn te brengen. Mijn zus moest dagelijks meerdere keren heen en weer naar het Hoor