Een zes en een nul
tussen 0 en 59 Morgen verjaar ik. Meestal geen grote gebeurtenis (al heb ik het meermaals groots gevierd), maar nu gebeurt er toch wat met me. 60. Spel het, zeg het : Z-E-S-T-I-G ! tussen 10 en 59 Er was een tijd dat ik zestig heel erg oud vond. Nog even los van het feit dat ik dacht het zelf nooit te gaan halen (daarvoor leefde ik voor mijn gevoel te onstuimig) , zestig, dat waren je ooms en tantes, dat waren je buren en die mensen van de winkel. Nu heb ik broers en vrienden in de zestig, nu zie ik het overal om me heen: zestig, dat word je gewoon. En sterker nog: er komt nog veel meer: mijn zussen en zwager doen al een tijdje iets met een 7, mijn schoonouders slaan zich er ook doorheen en over een paar jaar beginnen mijn broers (oudste nu 67) ook die getallenreeks op te slokken. Maar ik? Ik 60? Wat kan ik dáár nou mee? tussen 20 en 59 De vorige drempeltjes nam ik tamelijk onbezonnen: bij tien was ik nog de aanstaande nerd met belachelijk hoge cijfers, die het allemaal maar le