Begt en de Verbeelding

Gisteren draaide ik misschien wel de beste dans-set uit mijn decennia-overbruggende plaatjesdraai"carrière". Twee laptops had ik mee maar wegens het ontbreken van internet kon ik alleen gebruik maken van een harde schijf vol met muziekhistorie. Dat bleek achteraf niets uit te maken, want ik kreeg het publiek uitzinnig. Een heerlijk gevoel nog altijd, als alles in je uitzicht in beweging is.  Mijn vrouw en kinderen kennen me goed genoeg om te weten dat ik dat niet vanzelfsprekend vind. Nog altijd ben ik vooraf enigszins gespannen, wat stilletjes en vol twijfel of ik de aanwezige partijen wel tevreden kan stellen. Je probeert  "voor elk wat wils" maar je weet dat je uiteindelijk wat mensen moet teleurstellen. Zo heb ik gisteren tot twee keer toe de roep om Herman Brood genegeerd omdat het echt niet paste in de golvende flow die ik over de mensen had weten uit te rollen. Niets ten nadele van de rockliedjes, maar op een dansavond komt het niet altijd van pas

Meneer en mevrouw gingen er een keer op uit. Bandje spookt al jaren door ons hoofd en huishouden heen, het werd tijd dat we ze een keer gingen zien. Zeker na de opzwepende beelden van Lowlands afgelopen jaar, we waren overtuigd. En dan moet je er aan geloven: vrouwlief had tickets gekocht, servicekosten incluis. Maar we gingen!  Bij ons mondt dat altijd uit in een traditionele voorbereiding , gevolgd door een enthousiaste beleving. We begonnen ons avondje dus met een fijne Code Blond in Brouwerij de Prael , daarna de vaste concertmaaltijd bij een Wok to Walk-locatie in de stad. Pittig, dorstopwekkend. Zoiets. Op naar de Bijlmer.  Vooraf moet ik zeggen dat we wél geregeld de Bijlmer Bierhal (aka Heineken Music Hall en nu Afas live) hadden bezocht - van Pixies tot Kaiser Chiefs, van Beck tot the National- bezochten, maar nog nooit de Ziggo Dome. En we weten nu waarom.  Immens, onpersoonlijk en duur. Letterlijk zei mijn vrouw: "jeetje, wat mis ik Paradiso!". De zaal

Wat mij betreft, is wonen het belangrijkste thema van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Er is krapte. er is nood. Terwijl de oudere generatie het allemaal behoorlijk getroffen heeft met de opwaardering van de huizenprijzen, is het voor de jongere generatie welhaast ondoenlijk om de woningmarkt te betreden. Nee wacht, dat laatste zeg ik anders, omdat juist het woord "woningmarkt" aangeeft hoe verkeerd we zijn gaan interpreteren de afgelopen decennia. Beter zeg ik dat het voor jongeren welhaast ondoenlijk wordt om geschikte en betaalbare woonruimte te vinden.  Het kon niet uitblijven: stapel alle stappen maar eens op die onze liberale en paarse regeringen de afgelopen jaren hebben gerealiseerd. 1) Een jarenlange constante verhoging van de huurprijzen met 5,5 % per jaar 2) Een jarenlange loonstop binnen cao's (en daarmee ook voor de niet-cao gebonden bedrijven) 3) Het korten op uitkeringen en voorzieningen 4) Het eenzijdig bouwen van woningen in midden en ho

Wat hadden wij een schitterende trip. Wenen is een kunstzinnige stad: 1,3 miljoen ietwat keurige doch zeer vriendelijke mensen bevolken een van oudsher belangrijke plaats. Niet alleen in de kunstgeschiedenis, ook in staatkundige zin is Wenen bepalend geweest voor het immense Habsburgse rijk. Dat zie je terug aan de ontelbare barokke gebouwen: de ornamenten vliegen je om de oren bij de theaters, de operagebouwen, de voormalige paleizen en eigenlijk in de complete historische binnenstad. Wat de stad fantastisch doet, is een artistieke sfeer creëren. Ben je van de muziek, dan zijn er de talloze concertzalen en operagebouwen. Ben je van de architectuur, dan hoef je alleen de zinnen hierboven maar te lezen. Ben je van de kunst en cultuur, dan kun je je laven aan de honderden musea in de stad: ons eigen Museumplein is nog maar een beginneling als je het vergelijkt met het MuseumsQuartier van de Oostenrijkse hoofdstad. Niet voor niets hebben we daar veel tijd doorgebracht: als het dan to