Domewave : een avondje met Editors


Meneer en mevrouw gingen er een keer op uit. Bandje spookt al jaren door ons hoofd en huishouden heen, het werd tijd dat we ze een keer gingen zien. Zeker na de opzwepende beelden van Lowlands afgelopen jaar, we waren overtuigd. En dan moet je er aan geloven: vrouwlief had tickets gekocht, servicekosten incluis. Maar we gingen! 
Bij ons mondt dat altijd uit in een traditionele voorbereiding , gevolgd door een enthousiaste beleving. We begonnen ons avondje dus met een fijne Code Blond in Brouwerij de Prael , daarna de vaste concertmaaltijd bij een Wok to Walk-locatie in de stad. Pittig, dorstopwekkend. Zoiets. Op naar de Bijlmer. 
Vooraf moet ik zeggen dat we wél geregeld de Bijlmer Bierhal (aka Heineken Music Hall en nu Afas live) hadden bezocht - van Pixies tot Kaiser Chiefs, van Beck tot the National- bezochten, maar nog nooit de Ziggo Dome. En we weten nu waarom. 
Immens, onpersoonlijk en duur. Letterlijk zei mijn vrouw: "jeetje, wat mis ik Paradiso!". De zaal was met zo'n 17000 bezoekers uitverkocht en daardoor tamelijk druk. Tribunes, een foodstraat, munten overal, een volle vloer: het werkte allemaal niet in het voordeel van de beleving zoals wij graag een popconcert zien. 

Aan de band lag het niet: gedreven en oprecht, muzikaal zeer in ons straatje. Overall heb ik dan ook een positief gevoel over de avond, maar ik weet wel dat ik me weer af ga keren van de mega-concerten. Melkweg en Paradiso (maar ook zoiets als het Patronaat) zijn zalen waarbij het gevoel al de helft van het concert is. Alert blijven op de agenda dus. 
Tom Smith gaf alles, het moet gezegd. De band zat goed in het nieuwe materiaal, het nieuwe "Cold" vond ik een van de sterkste nummers van de avond. Oudere favorieten als "Munich" , "Eat raw meat = blood drool" en vooral "Racing rats" kwamen uitstekend over. Blij dit allemaal een keer meegemaakt te hebben, ik kan mezelf alleen maar voor de kop slaan dat ik er niet achteraan gegaan ben voordat ze stadionact werden. 

Andere lichtpuntjes van de avond : het tamelijk aparte voorprogramma "Public Service Broadcasting" en het tot twee keer toe ontmoeten van mijn broer. In die menigte trof ik hem tweemaal toevallig aan, en dat is altijd goed en gezellig.
Vrouwlief kocht nog een t-shirt, Begtje gaat later wel achter het vinyl aan want dat had ik in het kluisje moeten vouwen , a raison de 2 euro per keer. 

Een van mijn goede voornemens dit jaar was "meer concerten". Ik zit in een goede flow deze weken: na Editors ga ik komend weekend uiteraard Eipop meepakken, volgende week Colin Blunstone, de week daarop de eerste van 2 keer Johan. Niks te klagen dus, eigenlijk. 



Reacties

  1. Mooi verhaal, Begt. Ik zag Editors (zonder lidwoord overigens) voor het eerst op Lowlands 2005, toen ze op geleende instrumenten van Sons and Daughters speelden, omdat hun eigen instrumenten niet aangekomen waren op het vliegveld. Sindsdien zag ik ze nog drie keer, maar in zo'n fabriekshal met 17.000 bezoekers zou ik niet dood gevonden willen worden. Levend ook niet trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

...Of het werd wel weer licht

Lekker Zaki - Groepsreis Jordanië april 2020

Mi lobi yu - Suriname reis 5 feb- 23 feb 2024