Begt en de Verbeelding

  Het was geen best jaar, dat hele 2023. Verlies van dierbaren, ziekte en aftakeling om ons heen en het spoorloos raken van vertrouwen in een maatschappij waarin oorlogen en gapende kloven de boventoon voeren. Ik doe dat boekje graag gauw dicht, maar ga het toch in elkaars tegenlicht proberen te zetten. BRIGHT SIDE De vrouw waar ik mee getrouwd ben was opnieuw van onschatbare waarde. Haar grote hart, haar doorzettingsvermogen, haar liefde voor mensen in het algemeen en voor mij in het bijzonder maakten dit jaar draagbaar. Eerder deze week vierden wij “onze verjaardag”, we spraken de wens uit daar nog vele jaren aan vast te plakken. De dochters: stoere vrouwen, knappe vrouwen, energieke vrouwen. Elk van hen had wel met haar eigen sores te maken (van werk tot gezondheid) maar ze hebben de veerkracht om zich daaruit op te werken. Met plezier kijk ik toe hoe ze hun eigen sociale kring onderhouden, hoe ze feestelijkheden afwisselen met serieuze bezigheden. Ze zijn goed. Ook het label “wer

  Het was al een stukkie eerder geboekt, maar wat kwam het heerlijk uit dat wij anderhalve week geleden rondstapten in het zonnige zuiden van Spanje, terwijl het hier in Nederland kletterde van de regen. Inmiddels zijn we al weer een weekje terug, maar het is toch nog aardig gelukt om iets van die stralende goedgeluimdheid vast te houden. Een winterzonnetje doet mijn vrouw altijd om meerdere redenen goed. En uiteraard heb ik daar nul bezwaren tegen. Het zal dus vast niet ons laatste stedentripje geweest zijn. Sevilla in het kort? Geweldige stad: hippe stad, historische stad, trendy stad, benauwde-steegjes-stad. Een plek waar de mensen buiten leven zodra het kan. Een stad die mensen pleziert die voor oudheid en architectuur komen, maar ook mensen die voor hippe bouwwerken en flashy winkeltjes komen. En tapas? Ja, tapas. Sevilla heeft veel te bieden: alles in het centrum en de oude wijken Santa Cruz en Triana is te bewandelen, terwijl er voor de fraaie uithoeken van de stad een goed netw

   T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die T-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 31: Loose Ends. De góéde kant van social media. Vorige week maakte ik die mee toen ik op het account van Maartje Jansma het volgende zag: vanwege haar deelname aan het fijne tv-programma " 2 voor 12 " én vanwege haar verdiensten voor de alternatieve muziekscene deed muziekzaal Tivoli dit shirt in de aanbieding: 2 voor 12. Dus hup : een voor mijn lieverd en een voor mijzelve. Want : ik heb enorm goede herinneringen aan Loose Ends . Die gaan bij mij alweer 4 jaar terug (helaas was ik dit jaar niet in de gelegenheid om de reprise van het festival te bezoeken). Op een bloedhete dag in juni 2019 stapten we met een klein clubje op de trein naar Amsterdam. Pontje over, NDSM -terrein op. BAM, binnen waren we op wat een van de fijnste popfestivals van de laatste jaren moest worden. Voor mij dan h

   T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die T-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 30: The National's "New Order T-shirt". Toevallig stonden ze afgelopen week allebei in ZiggoDome, Amsterdam. Ontzettend graag was ik naar New Order gegaan: enorm lovende reacties achteraf, bovendien had ik de band al ruim 30 jaar niet meer gezien. Maar keuzes, keuzes: daags voor het New Order-optreden stond Bettie Serveert in Paradiso en weeks daarop was het de beurt aan mijn favoriete band van de laatste jaren: The National. Het concert? Weergaloos. Twee uur genot, van het aarzelende " Once upon a poolside " tot het fabuleus gebrachte (want door het publiek gescandeerde) " Vanderlyle Crybaby Geeks ". We werden meegenomen op een reis die van ingetogen naar pittig naar de trits aan hits uit de catalogus ging. Het was op grote schermen zichtbaar: de band stond zélf

  Gisteren ontving ik van de Vinyloog twee tweedehands-lp's. Zelf had ie er niks aan, ze waren voor hem een maatje te groot (hij richt zich op singletjes, lp's zijn voor de generalisten). Twee platen van R.E.M. erbij, ik ben er blij mee.  Een jaar of 6, 7 geleden begon ik opnieuw vinyl te verzamelen, mijn "second life of vinyl" startte. Over het tragische einde van my first life is genoeg gezegd en geschreven, een nieuwe start was nodig.  Inmiddels overschrijdt het aantal alweer de 600 schalplatten en mensen die mij kennen weten dat ik dit uiteraard in een databaseje bijhoud. Zij weten ook dat ik dan de neiging niet kan weerstaan daar zo af en toe een analyse op los te laten. Interesseert het u niets, lees dan niet verder.  Eerst ging ik eens kijken naar de oververtegenwoordiging. Om de grafiek leesbaarder te maken schakelde ik de artiesten uit waar ik slechts 1 plaat van heb en ook de verzamelalbums met "diverse artiesten" haalde ik eruit. Zo leerde ik dat

 T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die T-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 29: The Chills- Submarine Bells Indie, zoals indie moet zijn. Afgelopen woensdag bezocht ik het concert van The Chills in de Tolhuistuin, Amsterdam. Een wat ouder en vooral zeer muziekminnend publiek omringde mij. Dat de gemiddelde leeftijd zo hoog was, is niet zo gek want de Nieuwzeelandse band bestaat inmiddels 43 jaar.  Zelf stapte ik halverwege jaren 80 in, waardoor ik van de band eigenlijk alleen de cd's "The Soft Bomb" en "Submarine Bells" in bezit had. Die laatste heb ik behoorlijk grijs gedraaid (jaja, ik weet dat dit lastig is bij een cd) , vooral de heerlijke " Heavenly pop hit " neurie ik waar het maar kan.  In mijn second life of vinyl ben ik natuurlijk veel op zoek naar aanschaf van oude liefdes, dolblij was ik dan ook dat ik Submarine Bells onlangs o

  Wat een fantastische reis was dit. Een schatkamer, zo beschreef ik dit prachtige land: boordevol cultuur- en natuurfenomenen, gezegend met een vriendelijke bevolking. Het land is volledig van het toerisme afhankelijk omdat het - in tegenstelling tot vele buurlanden - niet over oliebronnen beschikt, terwijl er nauwelijks andere industrieën in het land mogelijk zijn. Men is dus blij dat na corona de reisorganisaties hun land weer weten te vinden. En dat dragen ze dan ook uit.  In de middag van 12 april vlogen we - met de nodige vertraging - richting Amman. Op het vliegveld al kennis gemaakt met reisgenoot Willem, die bij ons uit de buurt bleek te komen en waarmee we meteen een bondje sloten die de gehele reis zou duren. Laat in het hotel aanbeland, voor het slapen gaan nog snel een peperduur biertje - waarop reisgenoot Dick zich bij ons pact aansloot en we een reislustige "bende van vier" vormden. We hadden er zin in.  Dag 2 verregende totaal. Het bezoek aan de historische