...Of het werd wel weer licht

 

Het was geen best jaar, dat hele 2023. Verlies van dierbaren, ziekte en aftakeling om ons heen en het spoorloos raken van vertrouwen in een maatschappij waarin oorlogen en gapende kloven de boventoon voeren. Ik doe dat boekje graag gauw dicht, maar ga het toch in elkaars tegenlicht proberen te zetten.

BRIGHT SIDE

De vrouw waar ik mee getrouwd ben was opnieuw van onschatbare waarde. Haar grote hart, haar doorzettingsvermogen, haar liefde voor mensen in het algemeen en voor mij in het bijzonder maakten dit jaar draagbaar. Eerder deze week vierden wij “onze verjaardag”, we spraken de wens uit daar nog vele jaren aan vast te plakken.

De dochters: stoere vrouwen, knappe vrouwen, energieke vrouwen. Elk van hen had wel met haar eigen sores te maken (van werk tot gezondheid) maar ze hebben de veerkracht om zich daaruit op te werken. Met plezier kijk ik toe hoe ze hun eigen sociale kring onderhouden, hoe ze feestelijkheden afwisselen met serieuze bezigheden. Ze zijn goed.

Ook het label “werk” wil ik aan de heldere kant van de balans plaatsen. Een fijne werkgever hoor, dat Vluchtelingenwerk. Men werkt hard samen om voor de kansarme kant van onze samenleving betere omstandigheden te genereren. Ik draag daar bescheiden mijn steentje aan bij, maar blijkbaar onbescheiden genoeg om – naast mijn werk voor het Oekraïneproject- gevraagd te worden voor een andere functie, die veel meer overeenkomt met wat ik de afgelopen decennia heb gedaan. Middels cursussen en inwerktrajecten raak ik steeds meer bekend met de taaie materie die om dit maatschappelijke onderwerp heen hangt. Dat pad ga ik in 2024 verder op.

Aan de positieve kant horen ook de fijne concerten die ik bezocht (Manmanman, The National), de steeds meer uitdijende tournee van onze Dial Q filmquiz (we zitten er weer middenin, opnieuw bonden we een aantal nieuwe theaters aan onze zegekar) en uiteraard de twee fijne reizen die ik met mijn geliefde maakte: stedentrip Sevilla was heerlijk en nog indrukwekkender was de rondreis die we in april door Jordanië maakten. Leerzame dagen, waar we er ook in het komend jaar weer een lekker aantal aan hopen toe te voegen.

DARK SIDE

Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb! Tegenover die bovenstaande mooie dingen staan ook een aantal minpunten: het verlies van onze dierbare vriendin Jot kwam hard aan, vooral bij mijn vrouw. Ze kijkt ons nog elke dag stralend aan in de woonkamer, maar wat doet het pijn dat dit slechts vanaf fotopapier is.

De opname van mijn oudste zus in een verzorgingstehuis zorgde voor veel bezorgde momenten in onze familie, maar ze lijkt nu toch haar plek steeds beter te vinden. Dankbaar dat er grote zorgzame helden in onze familie zitten, ik heb er zelf veel te weinig aan kunnen doen maar ben voornemens haar vaker te bezoeken de komende periode.
Tenslotte: de dag dat het niet meer licht werd. 23 november, een verkiezingsuitslag die een grauwsluier over het land trekt. Keiharde tegenstellingen werden zichtbaar: een fors deel van het land wil een kant op waar ik niet gezien wil worden. Het beïnvloedt gesprekken, het beïnvloedt mijn werk en het beïnvloedt de samenleving. Ik word er bang van.

2024
In 2024 ga ik proberen licht te vangen en licht te brengen. There is work to do.