It was the best of times... - overdenking van het jaar 2025
Charles Dickens, mensen. Herkent u de quote? Zo nee, dan staat u nu ten dele op het verkeerde been. Zo ja, dan weet u wat er nog achteraan komt. Daarover straks meer. Eerst maar eens aan u verklaren waarom ik 2025 mijn beste jaar sinds jaren vond.
THE BEST OF TIMES

Met zwellende trots keek ik ook dit jaar weer naar de sociale begaafdheid van mijn dochters. Hoe zij hun levenspad bewandelen, hoe zij een heerlijke sociale kring opgebouwd hebben, hoe ze hun carrière vormgeven en vooral: hoe ze het bij henzelf thuis voor elkaar hebben. Drie schoonzoons in onze wereld, waar ook nog eens enkele kleine dreutels omheen krioelen: het is een ongekende weelde. Hun toekomst lacht, hun toekomst daagt uit, hun toekomst tokkelt van de mogelijkheden. Wat maakt deze club lieve mensen mij blij. Grenzeloos blij.


En als we dan toch in deze euforische staat van blijheid verkeren: mijn vrouw, mijn spiegel, mijn levensader, mijn gesprekspartner, mijn liefde, mijn leven: wat hoop ik toch dat dit altijd zo mag blijven. Ze is sterk, ze is mooi, ze is mondig, ze is goedhartig, ze is open. Ze is van mij!

We hadden een aantal heerlijke familie-uitjes, ook in 2025 weer. Met de broers en schoonzussen werden we uitgenodigd voor een vaartocht tijdens Sail 2025, we zaten allemaal in hetzelfde schuitje. Dank daarvoor, Ger en Inez.
Daarnaast: ook nu weer een jaar vol fijne reizen, concerten, quizzen en andere uitstapjes achter de rug. Opnieuw kwamen we niets te kort, ik al helemaal niet. Dat is waar je het voor doet, zo lijkt het.


Begtje jongen, bouw jij niet een beetje een schijnwereld op? Dat mag zo lijken, als u louter op het bovenstaande af gaat. U denkt dat niet onterecht, want als ik u de indruk geef dat 2025 hiermee een geweldig foutloos jaar was, dan betreur ik dat. Hoewel het positieve overheerst, hoewel het blije en het gelukkige mijn dagen bepaalt, moet ik natuurlijk wel erkennen dat niet alles hosanna en hallelujah is. Het was niet alleen the best of times, het was ook...
THE WORST OF TIMES

Ik verloor mijn werk. Voor de tweede keer in haast vier jaar tijd, doch dit keer definitief. Waar het de vorige keer nog in onenigheid gebeurde (dikke vinger voor ze, nog immer) waren het nu de financiële en politieke omstandigheden die mij de arbeidzame kop kosten. Met een enorme groep collega's tegelijk vlogen we eruit: een niet nader te noemen minister zorgde ervoor dat de organisatie waar ik voor werkte radicaal kapotgesneden werd. We namen blij en dankbaar afscheid, we hadden mooie dingen neergezet. We hadden geleverd!
Daarna kwam ik in een ambtelijke molen terecht waar ik vermoedelijk de komende jaren niet meer uitkom. Ik heb best een aardig cv, maar ik ben oud en ik ben duur. Er zal geen organisatie meer willen investeren in een grijzende dataman voor een positie die ze met jonge kerels voor de helft van dat geld kunnen bezetten. Het massaontslag kwam dus voor mij op het verkeerde moment en ik zal me daarbij neer moeten leggen. Komend jaar word ik 65, ik zie terug op een fijn meanderende carrière maar besef terdege dat daar geen verlengstuk meer aan zal groeien. Vrijwilligerswerk lonkt, dat dan weer wel.
Met het noemen van die minister kom ik overigens direct uit bij het andere minpunt van 2025: de naargeestige sfeer waarin populisme en extreemrechtse gedragingen ons land en onze wereld hebben gebracht. De boel is verziekt, we staan tegenover elkaar en ik zie het niet 123, niet 456, en eigenlijk ook niet 789 bij elkaar komen. Onze kerstgedachten zijn nep, onze werelden schuren maar raken elkaar niet. Het heeft mij tot de gedachte gebracht dat mijn wereld kleiner moet worden, dat ik me op het bovenste deel van deze lap tekst moet focussen. Want er is veel moois, heel veel moois. En dat is wat ik zoek, dat is wat ik andere mensen gun. Ik ga 2026 in ieder geval niet uit de weg. Overig bewijsmateriaal van een bewogen jaar:














Reacties
Een reactie posten