Ex-Kath's

 

Opeens viel het kwartje.

Zondagmorgen, 09.02 u. Ik liep de zaal van de sportschool binnen. Even lekker die drie feestelijke avonden van me af drijven. Iets meer dan een uur volgde ik mijn eigen circuitje, van crosstrainer via fiets naar loopband. En dat ging lekker. 
Het voelde als boetedoening: donderdag en zaterdag uit eten geweest, rijkelijk liquide gelardeerd ook. En op vrijdagavond vrienden op visite in onze datsja, daar dronken we ook een borreltje bij. En dus besefte ik dat ik al die weelde ook weer van me af moet werken. 

Het was precies dat besef dat me deed terug denken aan de jaren 60. Opgroeien in een radicaal katholiek dorpje waar de zaterdagavond weliswaar ook een uitgaansavond was, maar waar dan wel op zondag de penitentie moest worden beleden. Schuld en boete, dat was de eeuwigdurende consequentie van het najagen van plezier, genot en ledigheid. 

Ik ben niet religieus, ben al jaren uitgeschreven uit het katholieke register. Maar onbedoeld gingen mijn gedachten dus terug naar de rituelen van die tijd. En verdomd als het niet waar is: toen ik na het sporten even ontspannen ging zitten in de sauna vouwde ik met een gelukzalige glimlach even de handjes samen. Het zit er blijkbaar nog in.