Kruis-punt

Zelf heb ik reeds lang geleden op dat kruispunt gestaan: laat ik het beslommeren, word ik actief of neem ik er juist afstand van? Ik besloot er afstand van te nemen: ik liet de religieuze vermelding uit mijn burgerlijkestand-dossier verwijderen. Ik ben officieel a-religieus.

Lang was ik ook anti-religieus, nog steeds kan ik er niet de handen voor op elkaar krijgen, nog steeds zie ik meer wanklanken dan hoopvolle geluiden, maar ik ben in mijn leven wel zover gekomen dat ik iedereen zijn eigen beleving gun. Als jij vijf keer per dag, een keer per week of alleen met kerstmis even religieus wilt zijn, doe dat dan maar "red mij niet" . Probeer niet mij te overtuigen van het nut van je belangrijkste boek.

Gisteren schreef ik in reactie op de gruwelijke moorden dat de daders zullen moeten accepteren dat hun boek van toen is ingehaald door de tijd. De 20e en 21eeuw hebben de wereld dermate veranderd dat hun toenmalige wetten niet meer op de maatschappij van toepassing kunnen zijn. Dat kunnen ze niet eisen van de hedendaagse samenleving, dat is inhumaan en onvrij.
Zoals er een fanatieke pro-life en anti-euthanasie beweging bestaat in de christelijke wereld, zoals er orthodoxe vrouwonvriendelijke joodse groeperingen bestaan, zo bestaan er jihadisten en sharia-clubjes in die van de islam. Die fanatiekelingen zullen moeten kiezen: ben je van het "dodelijk geloof" of ben je van het "levend" geloof? Ga je mee in de moderne tijd of ga je terug naar toen je boeken geschreven werden, toen humanisme nog niet bestond en toen oog/tand nog gewoon om oog/tand ging. "Als jij niet gelooft wat ik geloof, doe ik jou dood". Dat was toen, dat is een opvatting van eeuwen geleden.
Religie is een keuze, er zijn mogelijkheden genoeg om je keuze te belijden en te beleven. Houd dat bij jezelf, blijf weg van angst en gruweldaad en stap in het licht: het licht van hoop, het licht van mensen. Ieder het zijne....