Plaat voor mn kop

Natuurlijk is zelftwijfel een goede eigenschap maar zoveel als ik daarvan bezit, is niet heel gezond. Waarom ik dan toch zo vaak een podium opstap, is mijzelf ook een raadsel. Wat doe ik mezelf aan, met al die quizzen, die festivalpresentaties en dat dj'tje spelen? 

Vooraf altijd de kronkels, tijdens het werk (en vaak ook daarna) de harde vraag aan mezelf of ik het wel goed heb gedaan. Meestal pas achteraf , bij de "recensies" en de bedankjes besef ik dat toch veel mensen genoten hebben van wat ik zojuist heb gedaan. Het maakt dat ik er nog helemaal niet zo aan toe ben om "af te bouwen" als ik zelf vaak denk. 

Want het heeft me veel en ver gebracht. Met de filmquizzen gaan we met ons team inmiddels het hele land door, grote steden rijgen we aan onze zegekar. Seizoen 7 is aanstaande, het wordt weer een trip.

Als presentator stond ik voor kleine zalen, voor grotere zalen en zelfs voor megahallen met 1200 man in de microfoon de boel aan elkaar te praten. Ik was veilingmeester, ik was juryvoorzitter. En dat was ik steeds omdat het me gevraagd werd, mezelf opdringen is in dit geval heel niet slim.

Als dj heb ik inmiddels op prachtige plekken gestaan: van mijn vaste stekkie in het stamcafé tot muzikaal omlijster van rockbandjes. Van dj-en op een varende boot op het IJ tot plaatjes draaien op de Waddeneilanden en in kleine kasteeltjes en landgoederen. Gisteren stond ik half in de openlucht middenin de polder, het waaide en men had het koud. Aan mij om de overgebleven mensen te verwarmen door een potje dansmuziek door de speakers te jassen. Lukte. 

En pas dan, dan golft langzaam mijn twijfel weg. Het werkt blijkbaar nog steeds: ik kan helpen om mensen een goede avond te bezorgen. "Je bent voor niks zenuwachtig geweest, broeder".