Aangezicht geschonden


Redelijke happyface inmiddels weer, maar dat ging niet vanzelf.

Vooraf dien ik te zeggen dat ik geen grote held ben qua medische hulp , qua ingrepen en naalden. Ik mag mezelf gelukkig prijzen met een ijzeren gestel, waardoor ik nooit - of in ieder geval zeer zelden - iets mankeer. It keeps the doctor away.

Zo lomp sterk ben/was ik dat ik al die jaren eigenlijk nauwelijks hinder heb ondervonden van de gebroken neus die ik in de jaren 80 opliep. Het was in mijn "nog snelle jaren", ik flitste met de bal de spits voorbij die zelf nog aan het uithalen was. Dat deed ie nu dus in mijn gezicht in plaats van op de bal. Lastige en pijnlijke avondjes beleefd in de week erna, maar door de jaren heen was ik het eigenlijk vergeten.
Een van de gevolgen van die neusbreuk was een totaal nieuwe opstelling van mijn neusschotje, dat nu besloten had op allerlei plekken in mijn neus te gaan staan. Hierdoor schermde het de luchtinlaat af en kreeg ik dus jarenlang minder adem dan ik verdiende. Gaf niks, want lomp sterk (ik zei het al).
Een chronische verkoudheid was het laatste cadeautje dat er aan werd toegevoegd: altijd sniffen, altijd 1 verstopt neusgat, altijd minder profijt van geuren ook. Maakte niet uit, ik deed destijds 3 verschillende sporten door elkaar, dat werden er later 2 en uiteindelijk belandde ik voor mijn beweging hetzij in de sportschool, hetzij in de bergen. Wandelen, ik kan het uren doen en al helemaal als ik daarbij de hoogte in mag.
Tijdens onze laatste vakantie (dat is iets van vroeger: dan ging je een aantal dagen niet naar kantoor en reisde je naar een ander land om daar cultuur of natuur te bezoeken) kreeg ik het lid op de neus. We wandelden een berg op, waren al in de vier cijfers beland qua hoogtemeters en het was warm, drukkend warm (34, 35 klein nulletje C). Ik kwam adem te kort, ik had moeite om mijn vrouw te volgen zonder oneerbiedig met mijn bek open achter haar aan te lopen. Het was genoeg, ik moest er maar eens iets aan doen.
En zo belandde ik in ziekenland. Eerst mijn huisarts, toen specialist 1 die het geheel te complex vond en doorverwees naar specialist 2. Die deed de intake, ik kreeg een echoscopie en de bevestiging dat dit medisch niet heel jofel was. Een ingreep was noodzakelijk: ze noemde het een septumcorrectie. Hetgeen neerkomt op afbraak en herbouw van mijn neusschot. Twee uur op de operatietafel maar het leidt ergens toe.

Ik ben nog licht groggy, nu 4 dagen na de ingreep, maar ben blij met het herstel. Nabloedingen waren voorspeld, pijn viel best mee en het ongemak ebt langzaam weg. Nog wat zoutwaterspoelingen en ik ben er langzamerhand weer. Ik zie de ruimte, er komt lucht. Blij dat ik mijn angsten heb overwonnen, blij dat ik mijn neus omhoogstak.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

...Of het werd wel weer licht

Lekker Zaki - Groepsreis Jordanië april 2020

Mi lobi yu - Suriname reis 5 feb- 23 feb 2024