Overdenking 2018

We gaan weer richting de overstap. Nog een tweetal daagjes werken, nog een paar fijne familiaire samenkomsten en nog een heerlijk weekenduitje in het vooruitzicht, maar direct daarna zal 2019 toch echt een feit zijn. Tijd voor mijn jaarlijkse overpeinzing. 

Kort? 2018 was een uitstekend jaar. Anneke en ik bouwen gestaag voort aan prachtige gezamenlijke ervaringen, we blijven leuke dingen doen en we blijven elkaar tussen alle drukke bedrijven door veel aandacht geven. Dat is elk jaar weer fijn om te constateren, dat we daar gewoon lekker verder mee gaan. Love of my life, ik hoorde het liedje vorig week weer een paar keer.

Het is ook heel fijn om de ontwikkeling van onze dochters te zien. Steeds meer een eigen leven, steeds volwassener en elk op hun eigen gebied volop in ontwikkeling. Studie, (samen)wonen, leven, reizen, werk, genieten: ook bij hen zijn en blijven het de componenten van het leven. Ze slagen er elk jaar weer in zich te verbeteren, te verdiepen. Dat vervult ons met trots, het zijn dames met een goede maatschappelijke en sociale inslag en we kunnen louter met een glimlach toezien op hun zoektocht naar geluk. 

Voor ons tweetjes was er dit jaar een onbetwist hoogtepunt: we reisden naar uithoeken van de aarde. In Indonesië en in Gambia vonden we schoonheid, vriendelijkheid, warmte. We zagen adembenemende landschappen, we ontwikkelden (al dan niet kortstondige) vriendschappen met bevolking en met medereizigers. Het besef dat we hiervan leren, dat er zoveel andere manieren zijn om met het leven om te moeten gaan, maar ook zoveel andere manieren om daarnaar te kijken, dát was onze rijkdom dit jaar. Het heeft ons veel gebracht, het heeft ons rijker van geest (en armer van portemonnee) gemaakt. Het is bijna jammer dat komend jaar een tussenjaar is van verbouwen en opknappen van ons knusse jaren-30 huisje, we hebben nog vele andere reisdoelen op het netvlies. Reizen is leren. En ik wil best nog een fors aantal lesboeken doornemen.

In schril contrast tot die buitenlandse verdieping staat de afstand die ik nam tot veel van onze binnenlandse issues. Verder dan ooit hield ik mezelf wel van politieke en maatschappelijke discussies: ik zal het nooit helemaal afleren maar steeds beter en vaker lukt het me om afzijdig te blijven – na een frons en een stukje “manmanman”-hoofdschudden. Dat geeft veel rust in mijn behoeftige hoofd.

De tijd die ik hiermee won, heb ik afgelopen jaar goed weten te besteden aan culturele zaken. Immers: dat zijn de dingen die mij vormen, die mij beeld geven. Ik zag meer concerten dan ik de voorgaande jaren zag (waaronder drie keer de tot mijn grote vreugde teruggekeerde vrienden van Johan) , ik zag een bijna oneindige reeks mooie films (en natuurlijk ook een paar minder goede), ik raakte steeds dieper verstrikt in de filmquizwereld (Dial Q gaat voortvarend verder met haar zegetocht door quizland) en ik schopte het zelfs tot ambassadeur van het Buurtfilmfestival. Daar ga ik de komende maanden wat meer aandacht aan besteden. Zodat 2019 ook direct lekker op gang komt.

Ik wens vrienden, bekenden, familie, collega’s , buren, overige fijne mensen, eigenlijk bijna iedereen een schitterend jaar toe. 2019 kan het worden.

Bert
20181225