Shirt Story - aflevering 20 : Johan

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 20: Johan

Afgelopen vrijdag mocht ik weer. Meer dan 20 keer zag ik ze reeds, maar nog steeds voel ik vooraf diezelfde spanning. Het is ook niet niks. Voor mij althans. Ik vind het de beste Nederlandse band die ik ken. Misschien niet all time, maar zeker voor de periode van mijn volwassen muziekminnende leven.
Je kunt er over twijfelen of het de beste live-band van het land is, dat denk ik niet. Er gaat wel eens een concert wat dan de andere. Maar de liedjes, mensen, de liedjes. Ze zijn onovertroffen. Elke keer weer ga ik voor de bijl , of het nou de up-tempo euforie van "Swing" of "Everybody knows" is, of de ingetogen pracht van schuchtersongs als "You know".: ik vind het  allemaal even mooi.
Steeds opnieuw vecht ik aan het eind van het concert tegen de tranen als dat schitterende "Day is done" wordt ingezet. Thematisch prachtig , tekstueel vindingrijk en voorzien van een enorme persoonlijke diepte. 

Natuurlijk ben ik bevooroordeeld , ik heb een enorme geschiedenis met de mannen. Al vanaf Little Mary Big, al vanaf Visions of Johanna hadden ze mij gewonnen voor hun sound. En over de hoes van dat eerste album (sinds een maand op vinyl verkrijgbaar) heb ik ook een persoonlijk verhaal.
Allemaal waar, allemaal belangrijk. Maar het valt in het niet bij het plezier dat deze band de fans schenkt. De fans, de pers, mijn vrouw, veel van mijn vrienden: ik ken er veel die net zo op Johan reageren als ik. En dat moet nog maar een tijdje zo blijven. Dat vorige afscheid hakte er al genoeg in.

En nu, nu heb ik voor het eerst ook een shirt. Kreeg ik van mijn vrouw, omdat ik haar óók aan Johan verslaafd heb gemaakt.