Memory Lane

Weerloos. Weergaloos. Alles van waarde. 

Uniek zijn ze, mijn familieleden. Uiteraard geldt dat voor ieder's familie, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het bijzonder heb getroffen. Eigenwijze denkers, stuk voor stuk. Rappe praters ook. Zet die maar eens een hele dag bij elkaar en automatisch gaat je dag alle kanten op. 

We schakelen moeiteloos van oude uitdrukkingen en sleetse grappen binnen het gezin naar bloedserieuze gesprekken over financieel rondkomen, goede beleggingen, tweede huizen, f@5ckin Putin, het zoontje van de dorpsdokter, over ziek en zeer en alles. Een broer ziet de kans om het verband tussen Brad Pitt en masturbatie te leggen, de andere ratelt over de beroemdste ingezetene van Spanbroek. We schakelen van Tesla's en energierekening naar de familiaire opdeling in pensionado's en nog actieve arbeiders. We bespreken onmin die men heeft ervaren, we cliché'en ons door de top 2000 heen, de do's en don'ts van vleeseten en consumentisme, onze eigen morele standaard en de gevolgen van het ouder worden. De lijst met frisse dooien uit het dorp wordt doorgenomen en herinneringen aan onze eigen overleden familieleden komen naar boven. 

Tussendoor spelen we met een rotvaart de spellen die we sinds ons jeugd al zo vaak gespeeld hebben: we bluffen en zwikken, we eenentwintigen en we zeilen. In de middag leggen we er nog een heuse biljartcompetitie overheen, waar opnieuw een reeks familieclichés uit de kast worden getrokken. Die vervolgens weer met nieuwe worden aangevuld,. 

We worden milder, we zijn (bijna) allen zestigers. We waarderen elkaar en weten dat we elkaar echt niet elke dag hoeven te zien om toch te weten dat we eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. 
De Lanenmannendag, gisteren gevierd in Wervershoof en Andijk, was er opnieuw een om in te lijsten. 

Ik houd van die lui. 

foto's : Frank Laan en Joke Laan van den Berg