2021. Klaar nu. En door

Hoewel ik goedlachs ben en zeer van het leven geniet, sta ik niet bij iedereen bekend als lachebekje. Daar kan ik van alles aan proberen te veranderen, maar het heeft niet altijd effect. Daarom zal ik maar meteen de eindconclusie laten voor wat het is: 2021 was een rotjaar. Te weinig licht, te weinig hoogtepunten, te veel nonsens en teveel afstand. En nonsens, dat ook. Maar hoe dan ook: er zijn mensen die van mij aan het eind van het jaar altijd een overdenking verwachten, die wil ik niet teleurstellen. Ik zal proberen van donker naar licht te schrijven. 

Het door corona vormgegeven jaar 2021 betekende voor mij een tocht richting isolatie. Ik denk niet dat ik de 50 dagen gehaald heb op kantoor, de rest was allemaal thuiswerk. Bovendien kwam ik in zwaar weer terecht doordat de opzet van een nieuw team me klem zette in de communicatie rond mijn werkzaamheden. Pittige gesprekken gevoerd, vele scenario's door mijn hoofd laten schieten, maar inmiddels is er veel stof nedergedaald en zijn we tot een betere samenwerking gekomen. Volgend jaar maar weer met frisse moed proberen aan te tonen dat ik echt de juiste man op de juiste plek ben, gelukkig lever ik nog steeds een belangrijke commerciële bijdrage aan het bedrijfsresultaat. Ik heb nog voldoende moois in petto voor de baas, ik zal het laten zien. 

Isolatie speelde zich ook af in mijn doorgaans uitbundige sociale leven. 2 á 3 keer de dj van dienst uitgehangen, één enkele filmquiz -show gegeven, de bezoekjes aan terras, restaurant en café halen ook amper de dubbele cijfers, ik deed een zeer beperkte viering van mijn 60e (!!!) verjaardag.
Het is voor de beter, het is nodig. Maar man man man, wat doet het soms pijn om niet tegen joviale mensen aan te hangen, om niet de uitbundige levensgenieter te spelen die net onder de oppervlakte verborgen zit. "Het komt, het komt' , zeggen velen. Daar houd ik me dan aan vast. Er zijn nog teveel leuke mensen die ik wil spreken en knuffelen. De niet-leuken, de onzinnigen, die gum ik weg uit mijn bestaan.Dat is nodig omdat het mezelf staande houdt in een onzekere en onvriendelijke wereld. 

MAAR DAN: 
De Liefde! Die is nog volop. Vrouw en ik slaan ons kranig door de reeks lockdowns heen, we hebben het heerlijk thuis. Voor een fijne smak geld lieten we een overkapping bouwen in de achtertuin, waar we van lente tot herfst vele uren in hebben vertoefd. Muziekje, drankje, gesprekje, kusje, helemaal goed. Inmiddels heb ik al diverse uitnodigingen uitstaan bij mensen die ik graag op locatie wil ontvangen, ik wil nog vele praatavonden daar doorbrengen met fijne mensen. 
Over fijne mensen gesproken: wat kennen we toch veel lieverds! Met een kleine reeks stellen doorkruisten wij alle opgesloten avonden, steeds twee aan twee en een heeeel enkele keer in iets groter groepsverband. Het gevoel van "we kunnen het nog" en "we hebben genoeg aan elkaar" maakte dat ik met deze mensen elke oorlog kan winnen. Vrouw. Kinders, Buurtjes, .Broertjes en schoonzussen. Vrienden en vriendengroepen. Jullie weten wie ik bedoel. Volgend jaar dan maar weer ?