Zijlijn
Ik heb mezelf de afgelopen weken enorme diensten bewezen.
Worstelen, denken, worstelen, doen, worstelen, juist niet doen. Mijn hoofd draaide overuren de afgelopen tijd. Beraden op je positie is niet makkelijk, maar ik zie langzamerhand contouren over hoe ik verder moet.
Ik moet minder empathie tonen. Dat is het begin. Empathie voor de ene kant houdt namelijk vaak in dat je antipathie voor een andere kant uitspreekt. En juist dat is in onze huidige tijdsgewricht not done. De lijnen zijn gelegd, de discussie over goed en kwaad is gevoerd en als je daar toevallig anders over denkt, dan is dat jouw probleem. Minder uitgesproken dus, maar juist richten op hen van wie ik weet dat het aankomt.
Mijn wereld moet kleiner. Niet meer als Atlas de problemen van een grotere maatschappij dragen, nee. Het moet anders: beperk je tot de mensen om je heen, beperk je tot dingen die je wel kunt beïnvloeden.
Het blijkt niet makkelijk, mijn vingers jeuken bij vlagen maar ik laat discussies aan me voorbij gaan. Ik meen niet meer (althans: dat probeer ik), maar ik denk. Ik denk er het mijne van.
Nog steeds zal ik in comiteetjes zitten, maar ze zullen niet meer over de wereldproblematiek gaan. Ze gaan over mijn wereld, over mij. Daar kan ik iets aan bijdragen.
Prettige bijkomstigheid van dit verhaal is dat mijn afzijdigheid me deze maand ook weerhield van het bezoeken van de nodige activiteiten in de stad. Daar was mijn bank erg blij mee. En ik straks ook.
Anoniem zal ik nooit worden, kluizenaar of heremiet is niet mijn roeping, maar dat ik me voortaan zal richten op "beperkte kring" , dat is voor mij duidelijk geworden.
Hoop inderdaad niet dat je kluizenaar wordt, je visie op de wereld wordt door mij zeer gewaardeerd, ook al ben ik het niet altijd met je eens, maar dat is maar zelden. Kan me wel voorstellen dat het juk van de wereldproblemen te zwaar kan worden, en dat je afstand moet nemen af en toe. Zelf heb ik me op een goed moment voorgenomen alleen nog maar praktische positieve dingen bezig te gaan houden. Maw. ergens tegen aanschoppen doe ik niet meer, ik stel me nu tot doel te laten zien dat dingen ook anders kunnen. Lukt ook niet altijd, maar het is een nieuwe insteek in hetzelfde hogere doel: een betere wereld voor iedereen.
BeantwoordenVerwijderenKeep up the good work Begt!
Dank voor de (h)erkenning, Frank. Het probleem dat ik tegen allerlei ruzietypes aanloop, dat is wat ik ermee wil voorkomen. Wat jij meldt als "praktische positieve dingen doen", dat beschrijf ik ook zo'n beetje. Waarbij het praktische dus meestal in mijn eigen nabije wereld ligt. En , je zegt het correct, van daaruit zou ie ook weer beter voor anderen moeten worden ;-]
BeantwoordenVerwijderen