Kerstgedachte

Raar woord vind ik het : kerstgedachte. 

Vooral door de connotatie: met kerstgedachte wordt doorgaans bedoeld dat mensen iets bedenken dat met de samenleving te maken heeft, iets met piëteit, ja zelfs met medemenselijkheid. 

Niets mis mee natuurlijk, maar het bevreemdt mij elke keer weer dat het opgedrongen wordt. Rondom kerst moeten de mensen opeens overdenken wat ze zouden kunnen doen voor de ander, rondom kerst moet blijkbaar opeens een mate van delen en deelneming ontstaan die de rest van het jaar nog niet bij de kerstdenker is opgekomen. Of niet uitgesproken. 

Immers, zou diegene dat vaker denken dan alleen eind december, dan was het niet zomaar een kerstgedachte maar is het diens humane inslag. Is het diens algemeen maatschappelijke instelling.

Ik ben zelf meer van die laatste slag, althans, dat probeer ik. Zelfkennis dwingt mij te zeggen dat ik geregeld moraliseer maar als u bovenstaande leest , snapt u waar dat vandaan komt. Ik word soms in februari overvallen door kerstgedachten, soms in de zomer en , jaja, soms zelfs rondom kerst.

Met het vieren van kerst zoals het in onze moderne samenleving gebeurt, heb ik minder dan niets. Een feestje of etentje met vrienden of familie is mij te allen tijde welkom en doneren/bijdragen/inspannen voor een doel dat ik zelf nobel acht, wens ik ook niet tot twee weken per jaar te beperken. Niet opgelegd gezellig, niet religieus, geen versieringen in huis, tot niets verplicht. 

Ik gun een ieder zo meteen hele fijne weken, geniet van alle ontmoetingen en gedachten. Ik hoop dat ik door kan en mag met het spreiden van mijn gedachten. Zowel qua plek als qua periode.