Shirt Story, aflevering 17 : Abbey Road

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 17: Abbey Road.

Het duurde tot midden jaren 70 voordat een van mijn broers een Beatles-lp kocht. Nou ja, één, hij kocht gelijk de bekende dubbelaars: de blauwe en de rode.
Er was bij ons thuis meer interesse voor de rockende kant van de muziek én voor de meer symfonische groepen. Zelf had ik destijds twee verzamelaars van the Rolling Stones: Big Hits (high tide & green grass) en de fameuze Stones Story, Black & Blue moest nog verschijnen.
Twee huizen verderop woonde een muziekleraar. Ik speelde daar wel eens, zat bij diens zoon in de klas. In dat gezin waren the Beatles heilig verklaard, waarschijnlijk wegens composities en songstructuur. Daar waren wij in ons gezin nog lang niet aan toe: we moesten nog uit onze Zappa-fase komen, toen kwam de punk nog voorbij en pas daarna begonnen we inzichten te vergaren in meer lied- en melodiegerichte dingen.
Een lange inleiding om te vertellen dat de welbekende battle tussen "The Beatles and the Stones" bij ons in ieder geval niet speelde.

Later - toen ik gaandeweg meer kennis van de muziekgeschiedenis opbouwde- werd ik er veel meer mee geconfronteerd dat de Liverpool-heren beter de nadruk hadden gelegd op compositie, vertelkracht, songstructuur en muzikale intelligentie.
Mijn voorkeur verschoof, ik heb sindsdien vele Beatlesque bands aan de verzameling toegevoegd. En anderzijds heb ik the Stones volledig terzijde geschoven toen ze zich bleken te ontpoppen tot bankdirecteuren met een BV-kantoortje aan de Herengracht. Mijn laatste restje sympathie voor hun RnR-verleden verdween toen ze de goedbedoelende heren van The Verve de nek omdraaiden met hun claim op de royalties voor "Bittersweet Symphony".

Maar goed, the Beatles dus. 50 jaar na dato zat ik in een organisatiecomité dat hun optreden in Blokker middels een festival eeuwigheidswaarde schonk. Sterker nog: ik presenteerde het festival. En ik had pret, want er zit toch wel heel veel spelvreugde in hun muziek. En in dat van hun navolgers.
Dit t-shirt- ik veroverde het als prijs bij een popquiz- draag ik dan ook met plezier. Om uit te dragen dat muziek vreugde geeft. En dat the Beatles daaraan best iets hebben bijgedragen.