Dead Moon

Het zal niet bij heel veel concerten gebeuren dat je jaren later nog exact weet op welke dag je het bijwoonde. Door de jaren heen zag ik veel, heel veel. En dat ik Moss op mijn verjaardag live zag, vergeet ik niet. Maar over een aantal jaren zal ik niet meer weten de hoeveelste verjaardag dat dan was. The Cure in Rotterdam? 30 augustus. Maar welk jaar? Kan 1984 geweest zijn, ook eentje eerder of later.

Deze echter, Dead Moon in Paradiso, daarvan noem ik de datum meteen. En foutloos. 6 mei 2002.
Vooraf zat ik met een toenmalig maatje een pizza te scoren in de Leidsekruisstraat (kan ook - dwarsstraat zijn) . Op het hoekje ertegenover, in het schaakcafé, stond de tv aan. Plots een enorme volksoploop die zich richting dat tv-scherm begaf.
Het tv-scherm toonde een arrestatie door de politie. Het tv-scherm toonde vervolgens de bebloede plaats waar nog geen uur daarvoor Pim Fortuyn om het leven was gebracht. Dead!

We trokken naar Paradiso en de sfeer was vreemd. M'n broertje kwam binnen, we omhelsden elkaar . Niet begrijpend waar de wereld vanaf dat moment naar toe ging.
De band voelde het. Onwetend van de lokale politieke situatie, maar zeer bewust van het schokeffect dat de moord op het land (en dus ook op het in de zaal aanwezige publiek) zou hebben.
Het werd een vurig concert. Het werd een lang concert. De band speelde of hun leven er van af hing. Terwijl het die avond echt niet om hún leven ging.