Party hardly

Vorige week was ik jarig. Ik ben altijd nogal gek geweest op het vieren van m'n verjaardag. Hoe klein mn woonstekje ook was , ik moest en zou het feestelijk gedenken. Desnoods vierde ik het in 2 dagen, zodat de ene dag de uitgebreide familiekring niet geconfronteerd werd met de uitgebreide vriendenkring die de dag erop fust kwam legen. Bovenstaande foto is er een weerslag van: mijn kleine woninkje op t Grote Oost puilde uit, van woonkamer via keuken tot balkon. Lekker hoor.. (bij de weg: já, ik ben die dandy met dat roodwitte colbertje aan- 1984 of 85 volgens mij)

Op onverklaarbare wijze is er de klad in gekomen de afgelopen jaren. Van de afgelopen 5 jaarringen heb ik er maar 2 aan genodigden kunnen tonen, de andere partijtjes gingen niet door. Geldgebrek, andere volop-bezigheden: er was steeds wat. Dit jaar moest ik opdraven op het bedrijfsfeest en moest mijn lief werken , dus hoefde ik niet meerdere keren heen en weer te fietsen naar de buurtsuup.
Omdat er bij de familie dit jaar meerdere verjaardagen zijn uitgevallen of simpelweg niet gevierd, mis ik dat wel een beetje . Ik mijmer dus over een tuinfeestje aanstaande zomer., Een zomaar-in-de-zomer-festijn. Als Santa Pecunia het toelaat, als het weer het toelaat en als ik een vrij weekend kan vinden, zou u zomaar een uitnodiging tegemoet kunnen zien.

Waarom ik dit allemaal vandaag opschrijf? Omdat ik vandaag -ondanks niet vieren - wél een cadeautje krijg van de liefde mijner leven. Ik moest de agenda blokken, van vanmiddag 4 tot vanavond 12. Ik laat me verrassen...