I'm gonna love you too

De omgeving was verstikkend. Zeker voor een 15- , 16-jarige. Streng katholiek was het dorp, alom aanwezig waren de huisgenoten in dat grote en mannelijke gezin.
De tiener in mij (die in de seksuologie of psychologie ongetwijfeld "adolescent" zou hebben geheten) kwam slechts met horten en stoten aan "frühlingserwachen" toe. Waar vriendjes en klasgenootjes al pochten met een sliert verkeringen, relaties , pogingen tot "de eerste keer"  bleef ik stil en complex op de achtergrond.
Tuurlijk, het hebben van oudere broers leverde het voordeel op dat door het ganse huis heen seksboekjes zwierven , we praten immers over de jaren 70. Een beetje goed zoeken en op tijd op de juiste plek terugleggen zorgde dat er volop harmonie bleef tussen de broers onderling.

Bij mij begon het laat. Maar het begon - achteraf gezien - best goed. In de laatste jaren van mijn middelbare school begon Deborah Harry mijn agenda te sieren (niet op de voorkant he, want die was toch echt exclusief voor Johnny "Rotten" Lydon). De binnenkant werd echter gretig volgeplakt met de blonde prinses van de New Wave-scene.
Prinsessen kwamen, koninginnen, ijskoninginnen zelfs. Ik leerde al snel af om mijn jongensverliefdheid te richten op bekoorlijke zangeressen (al ging het nog even mis met Susan "Siouxsie' Dallion), vanaf een zeker moment wist ik me op het ware leven te richten.

Met de meisjes is het goed gekomen, met mij  (tumble and fall) ook. Maar als je- zoals ik vanmorgen- dit liedje hoort , is het terugdenken aan hunkerende puberteit niet heel ver.

Blondie- I'm gonna love you too