Hitte-onbestendig

Hittebestendig was ik destijds niet helemaal.
1986, een roerige zomer. Ik had veel aan mijn hoofd en vluchtte.
Met maatje Kees Kaag trok ik naar Egypte. Bijna waren we op de heenreis al omgekomen door een gemiste afslag en een 180 graden spin dientengevolge, maar dat hebben we "thuis" maar nooit verteld.
Begonnen in Caïro, al snel de sfinx en piramides "gearresteerd", en na enkele dagen door met de trein naar het zuiden. In Luxor natuurlijk de tempel van Karnak genomen (foto is van aldaar) , vervolgens met de boot over de Nijl naar de Vallei der Koningen. Via de prachtige tempel van Hatsepsut (Pssst, Hatsepsut) trokken we door. En daar begon het.
Ik voelde me tijdloos in die weidse zandvlakte, nam voor even afscheid van Kees en banjerde verder en verder de zandruimte in. Flink voorzien van water, dat wel. Ijs- en ijskoud water, hetgeen niet slim bleek.
Ik dronk me het leplazerus in die 45 graden Celsius-omgeving. Het vriezerniveau van het water deed mijn maag omslaan. Ik- nooit ziek- stond nu te kotsen in de woestijn. Weer een barst in het pantser. Maar wel een bevrijding van een bezwaard gevoel.

Ik wist vanaf toen: compenseer nooit een overdaad aan hitte met een overdaad aan kou. De wijsheid lag in het midden.
Overigens herstelde ik snel, het was er maar uit. Ik kon door, door naar het prachtige Aswan. Het werd nog een fijne vakantie met verstrekkende gevolgen.