Begt en de Verbeelding

"It's a small world after all".  Het zou het themaliedje worden van dit tripje. Met (bijna) alle collega's drie dagen naar Parijs. Er moesten werelden van verschil worden overbrugd. Culturele verschillen , meningsverschillen en karakterverschillen: ze zouden allemaal overwonnen gaan worden. Dat was het belangrijkste doel van dit tripje: niet alleen beloonde notre patron ons voor een aantal stevige jaren doorharken om het afgelopen jaar eindelijk weer eens fors te oogsten. Nee, er was meer: we zouden met zijn allen laten zien dat een bedrijf uit bouwstenen bestaat. Separate bouwstenen die uiteindelijk het bouwwerk maken waarin/waarmee we samen ons brood verdienen. Als ie er al was, dan was na afloop alle scepsis verdwenen. Dit was goed. Goed voor iedereen, goed voor elk individu om zijn positie te bepalen en te verstevigen.  Uiteraard moest ik daar ook mijn eigen rol in beschouwen en bespiegelen. Ik ben de oudste van het hele zwikkie, ik ben kritisch maar i

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag a flevering 10 : Hoornse Filmdagen. Het Moezel-akkoord. Dat klinkt geheimzinnig , maar het is waar dit verhaal over gaat. Onder het genot van een witte wijn , gezeten aan de rivier, bespraken jurist Peter Oosterling en wijlen dichter Rob Verhoek hoe mooi het zou zijn als hun woonstede Hoorn weer een filmfestival zou krijgen. Wéér, want ooit ergens in de jaren 80 kende het betonnen hok dat cultureel centrum Huesmolen heet ook al eenmalig een festivalletje met een titel of zes in twee dagen. Ik was erbij, loodzware Slobodan Sijan werd opgevolgd door nog zwaardere Tarkovski. Dat nog eens? Hoe mooi zou het zijn. Eenmaal terug in Hoorn spraken de heren mij aan. Wij hadden samengewerkt in de commissie Ontregeling en Samenspanning (nou ja, het heette O & S wat stond voor Organisatie en Samenwerking) e