Disney Echt - Parijs maart 2017

"It's a small world after all".

 Het zou het themaliedje worden van dit tripje. Met (bijna) alle collega's drie dagen naar Parijs. Er moesten werelden van verschil worden overbrugd. Culturele verschillen , meningsverschillen en karakterverschillen: ze zouden allemaal overwonnen gaan worden. Dat was het belangrijkste doel van dit tripje: niet alleen beloonde notre patron ons voor een aantal stevige jaren doorharken om het afgelopen jaar eindelijk weer eens fors te oogsten. Nee, er was meer: we zouden met zijn allen laten zien dat een bedrijf uit bouwstenen bestaat. Separate bouwstenen die uiteindelijk het bouwwerk maken waarin/waarmee we samen ons brood verdienen. Als ie er al was, dan was na afloop alle scepsis verdwenen. Dit was goed. Goed voor iedereen, goed voor elk individu om zijn positie te bepalen en te verstevigen. 

Uiteraard moest ik daar ook mijn eigen rol in beschouwen en bespiegelen. Ik ben de oudste van het hele zwikkie, ik ben kritisch maar ik ben ook een dieselmotor: ik ga maar door, ik verzaak nooit en ik zie absoluut het nut van groepsgedrag en groepsbelang. Aan mij was de opdracht om mijn weerstand te overwinnen tegen de Disney-kitsch. Immers, we zouden een complete dag doorbrengen in dat hyperpark. Mijn strategie leidde uiteindelijk tot een simpele overgave: als ik niet gewoon zou meerollen en meedoen, zou ik een vervelende dag gaan hebben en daar zou niemand bij gebaat zijn. Dus ik kantelde en ging mee met de flow waarin vele collega's al bij binnenkomst zaten. Heb er een prima dag gehad.

De avond ervoor hadden we een zwaar verregende vaartocht gedaan over de Seine. Omdat we een ietsiepietsie verdwaalden, liepen we enkele kilometers te veel langs de Seine. Waar we net zo goed in hadden kunnen gaan staan, het effect op onze kleding en schoenen was hetzelfde geweest. Maar goed, de diner-vaartocht was gezellig. Door onze kletsnatte verschijning besloegen alle ramen van de boot, dus van de stad hadden we tot dat moment niet veel gezien. We dronken een erg duur biertje, maar de sfeer was top. Na afloop het café om de hoek van het hotel leeg geslurpt: hiep hiep hoezee voor IPA.

De volgende morgen dus tijdig de trein naar Disneyland. Ik ging voor mijn doen all the way: ik heb met laserpistolen geschoten in "Buzz Lightyear", ik heb het suikerzoete boottochtje gevaren dat ons toonde hoe small the world after all toch is, ik huisde spook, ik heb zelfs een achtbaantocht gemaakt  - inclusief looping. Niemand kan zeggen dat ik het niet geprobeerd heb, we hadden het knus samen en best opgewekt bereikte ik om een uur of half vier een biertje aan de hoofdstraat van het park.

Des avonds , na het diner in het hotel, werden we door het Duitse team meegevraagd om nachtelijk Parijs te verkennen. Dat lukte wonderwel, een kleine zoektocht bracht ons uiteindelijk in een Irish pub waar we met een noodgang de "Pitcher Express" opstartten. Vanaf twee minuten na binnenkomst tot ongeveer 02.30 uur is mijn glas niet meer leeg geweest. Dansen, drinken en meebrullen: het werd reuze gezellig. In mijn eentje de hele weg teruggevonden, ik ging een keertje niet als laatste de tent uit.

De volgende dag had ik daar profijt van. Anderhalf uur vóór de bezemwagen naar huis leverde mij een voldoende fitte status op om de enige "vrije dag" die we hadden ten volle te benutten. Met een klein clubje van eerst vijf en later acht mensen beleefde ik pas het echte citytrip-gevoel. Les Tuilleries, Muséé de L'Orangerie, Place de la Concorde, Montmartre en vervolgens langs de Sacre Coeur weer naar beneden. Heerlijk. Parijs is een echte wereldstad die ik nog veel meer moet gaan ontdekken dan ik nu gedaan heb. Ik heb geproefd, maar ik ga zeker meer gerechten laten aanrukken. Slechts 3,5 uur met de trein immers. It's a small world after all.