De Duin en Heide Tweedaagse - 10 en 11 augustus 2025

Ze was tot het gaatje gegaan, mijn vrouw, en daarom moesten we in actie. Vier achtereenvolgende avonddiensten maakten dat ze op haar tandvlees thuis was gekomen, maar nu volgden gelukkig drie roostervrije dagen. Om te voorkomen dat het bankhang- , laptop- of televisie-ontspanning werd, besloten we in de benen te komen: dag 1 werd fietsdag, dag 2 werd wandeldag, Het Noordhollandse Duinengebied ons reisdoel. Nu, een dag nadien, kan ik niet anders dan u meedelen hoe louterend dat werkt voor de geest én voor het vermoeide fysiek: ontspanning bereiken door inspanning te leveren. Apentrots ben ik op mijn dame, die zich hierin vastbijt: zou hier het woord "buitenbeentjes" vandaan komen?

De fietsen werden ingescheept in het NS-bakkie dat ons naar Alkmaar bracht. Het zou een ronde worden die tot net iets minder dan 60 kilometer zou groeien: Alkmaar CS- Bergen- Schoorl- Groet - Camperduin - Hargen aan Zee- De Drie Egmonden - Castricum. Daar pakten we de trein weer terug. In de tussentijd hadden we de blik gericht op bloeiende heidevelden, op bossen, duinmeertjes en zandheuvels. Tussendoor ontdekten we Galloway-runderen, zandsalamandertjes, vogeltjes en paarden. Een weldaad voor de geest, een zalige zondag.

Maandag opnieuw op tijd in de trein (nou ja, we gingen toch een uurtje later dan aanvankelijk gepland) met het doel vanaf 11.05 station Santpoort-Noord als startpunt te gebruiken. Het Nationaal Park Zuid-Kennemerland stond op onze gedownloade route. Natuurlijk misten we een afslag en liepen we beste stukken om maar dat neemt niet weg dat we met ferme pas van Santpoort en Driehuis in de richting van Parnassia aan zee liepen voor een lunch. Na deze korte onderbreking door naar Bloemendaal aan Zee, vervolgens richting Overveen om van die kant Haarlem binnen te lopen waarna we bij het heerlijke terras van Locael Centraal een grote pot pils gebruikten voor het smeren van de keel. 25 kilometer gewandeld, de voeten tintelden maar hart en hoofd voelden gelenigd en gelucht. 

Hoewel ik aardig wat gereisd heb en daardoor veel prachtigs heb mogen zien, ben ik de afgelopen dagen weer gesterkt in de gedachte dat het Nederlandse duinlandschap zich qua schoonheid moeiteloos kan meten met andere wereldberoemde natuurgebieden.