Processie van Echternach
Een excelletje met alle dj-afspraken stond gevuld klaar op mijn bureaublad. Vier nog te houden filmquizzen stonden al op de agenda. Concertkaartjes hingen al - opgeprikt op de koelkastdeur - te wachten op de feestelijke datum. En toen viel alles stil. Met een ongekende klap kwam de dynamiek van ons leven tot stilstand. Voor iedereen erg, voor iedereen lastig. Ik pretendeer dan ook niet dat juist mijn levenswijze hier het meeste last van had: geen concerten , geen kroeg , geen films in de zaal, geen feestjes. En ook: niet meer naar het werk, niet meer de stad uit, niet meer reizen om te leren. Het kon niet, het ging niet. Maar op een of andere wonderbaarlijke manier heb ik het weten te stylen, heb ik mijn dagelijkse leven een twist kunnen geven zodat elke dag opnieuw toch weer lukt wat kan lukken. Het is allemaal relatief, het is niet uitbundig maar het draait en het heeft vorm. Zeer gelukkig kan ik me prijzen dat de daadwerkelijke ziekteverschijnselen, die dit jaar zo kenmerkten, v