Begt en de Verbeelding

Er was heel wat loos afgelopen jaar. Voor mezelf concludeer ik dan ook dat 2015 teleurstellend was. Natuurlijk waren er hoogtepunten, maar het overheersende gevoel is toch niet hartstikke positief. Twee negatieve rode draden ( wat zeg ik: kabels!) liepen er wat mij betreft door dit jaar heen. De ene is de hemeltergende onverdraagzaamheid die over de Nederlanders heen is gekomen. Wat is er toch gebeurd met dat landje dat bij tegenstellingen altijd in het midden de uitweg vond? Dat andere kleurtjes, andere sekses, andere meningen en ander gedrag altijd afdeed met een "Mwoah, vreemd maar ik ben blij dat ik het niet hoef te doen" , Dit jaar kwam voor het eerst echt keihard naar buiten dat Nederlanders belangrijker zijn dan andere-landers. We moeten eerst voor onze eigen mensen zorgen en dan pas voor iemand van verderop, dat werk. Dat verbaast me , ik kan niet zo denken. En het maakt ook dat mijn hekel/afkeer/onbegrip groeit voor al die zogenaamde verontruste burgers, voor a

Oorverdovend was ie, nietwaar? Wat een stilte heerste hier. Ik kan u verzekeren dat het allemaal maar schijn was. In mijn bezigebijtjeshoofd zoemde het dat het een aard had. Prachtige projecten slokten mijn tijd op, ze lijken allemaal nog aardig gelukt ook. Een zeer goed ontvangen filmquiz, een afscheidsfeest van de kroegbaas van het beste café van het land: ik mocht me mede inzetten voor het welslagen van die gelegenheden en het werkte. Daartussendoor verplichtte het werk waarvoor ik wél betaald krijg mij om goed op het ritme te letten, fit te blijven en vooral heel veel opgestapelde druk weg te werken. Dat kostte kracht, dat kostte nachtrust maar ook dat lijkt gelukt. Ik vlied in kalmer wateren, inmiddels. Nu die grote gekte voorbij lijkt, is het tijd om vooruit te kijken naar wat voor moois mij dan rest. Welnu, ik kan u zeggen: heel veel. Ik ben een gelukkig man. Zeker als ik - naast wat er recent bereikt is-  zie wat ik allemaal nog voor de boeg heb. Gisteravond en vannac