YoLoos

Er was heel wat loos afgelopen jaar. Voor mezelf concludeer ik dan ook dat 2015 teleurstellend was. Natuurlijk waren er hoogtepunten, maar het overheersende gevoel is toch niet hartstikke positief.
Twee negatieve rode draden ( wat zeg ik: kabels!) liepen er wat mij betreft door dit jaar heen.

De ene is de hemeltergende onverdraagzaamheid die over de Nederlanders heen is gekomen. Wat is er toch gebeurd met dat landje dat bij tegenstellingen altijd in het midden de uitweg vond? Dat andere kleurtjes, andere sekses, andere meningen en ander gedrag altijd afdeed met een "Mwoah, vreemd maar ik ben blij dat ik het niet hoef te doen" , Dit jaar kwam voor het eerst echt keihard naar buiten dat Nederlanders belangrijker zijn dan andere-landers. We moeten eerst voor onze eigen mensen zorgen en dan pas voor iemand van verderop, dat werk.
Dat verbaast me , ik kan niet zo denken. En het maakt ook dat mijn hekel/afkeer/onbegrip groeit voor al die zogenaamde verontruste burgers, voor al die vrije-meningsuiters, voor al die "want dat is ook democratie"roepers. Ik ben begonnen een deel van mijn landgenoten af te schrijven, ik verwacht niets meer van ze. Ik geef de hoop op dat die mensen ooit hun egoïsme zullen laten varen en deuren zullen open zetten voor andersdenkenden.

De andere nare uitkomst van dit jaar was dat nu duidelijk is dat de huidige samenleving zichzelf echt belangrijker vindt dan de hem omringende natuur en het milieu. Overduidelijk is geworden dat persoonlijke belangen keer op keer de overhand krijgen boven de zorg voor het groen om ons heen, voor de lucht die we inademen en voor de kwaliteit van water en aarde in het algemeen. Dat zie ik op wereldschaal, maar dat zie ik ook dichterbij,  bijvoorbeeld in de lokale politiek waar ongelooflijk hard wordt ingehakt op duurzame initiatieven. Want men vindt het belangrijker dat alles rendabel is en winst oplevert, dan dat het groen en schoon is. Tja.

Was alles dan droevig dit jaar? Nee, er waren ook lichtpuntjes. Vrouwlief vond na een moeizame start dit jaar toch weer een nieuwe werkplek. Overal is wat aan de hand, maar ze is toch weer vol vuur bezig de wereld een beetje mooier te maken..
De dochters gaan steeds verder op het pad van verzelfstandiging. Met rode konen van trots zie ik hoe zij hun eigen wereld keer op keer verbreden, hoe ze de stappen nemen die jonge vrouwen horen te nemen. Dat doet goed, dat schept vertrouwen in de mensheid.

En ikzelf? Ik had m'n trubbels, maar ik had ook m'n party's. Teveel uitnodigingen (nog niet eerder sloeg ik zoveel feestjes over, meestal in verband met andere feestjes of bezigheden maar soms ook gewoon omdat mijn innerlijke rust me op dat moment belangrijker was). 
Enkele fijne hoogtepunten: het mede-scheppen van de succesvolle filmquiz, het geven van een berengezellig 12,5 jaar-feest, het maken van mooie reisjes en tripjes, het voorbereiden van dat schitterende Swaf-feest , dito voor het Swaf-boek, het bijwonen van een setje goede concerten en het behalen van positieve quizdeelname-resultaten). Het is niet allemaal slecht, nee.

Maar toch , toch ga ik het jaar geen dikke voldoende geven. Dat kan allemaal beter.  Voor 2016 probeer ik nog verder van het verzet af te komen en meer lijdzaamheid te betrachten.