Rome Stedentrip februari 2016

Tijd voor de jaarlijkse stedentrip. Vorige week vertrokken we met z'n elven vanaf Rotterdam The Hague Airport (ik mag Zestienhoven zeggen) voor een 5-daagse trip naar La Citta Eterna. Vijf jaar geleden was ik er al eens, destijds voldoende inspiratie opgedaan om volmondig ja te zeggen op het voorstel van de groep dit jaar voor Rome te kiezen.
Mijn hart maakte een sprongetje: terug naar de stad van historie, van architectuur en beeldhouwkunst, van kerken en fonteinen. Maar vooral naar de stad van de oudheden.
Een airBNB-plek vlakbij Piazza Barberini , goede faciliteiten inpandig en in de buurt. Omdat we 's avonds aankwamen, was de woensdag vooral een reis- en installeerdag. Een matige pizza om de hoek, maar wel aan een tafel vol gezelligheid.

De donderdag was groepsgewijs bepaald: we trokken in colonne door de Musei Vaticani. Schitterende plafonds, mooie tapijten en kunstwerken maar veel en veel, nee echt veel te veel te druk. Dat maakte de tocht door de gangen wat onprettig. Omdat ik vijf jaar geleden deze tocht ook al gemaakt had - zij het toen iets minder hectisch- wist ik wanneer ik moest gaan opletten. Mijn beste moment lag nét voor de Sixtijnse Kapel. Die is natuurlijk prachtig, maar de haast om dat te aanschouwen doet velen La Stanza de Rafael overslaan. De Rafaël-zaal is door die net iets minder gewaardeerde kunstenaar vol geschilderd, met voor mij als onbetwist hoogtepunt het filosofische fresco "De Atheense School". Bijzonder verhaal dat er-te midden van zoveel gestrenge religie- ruimte was voor filosofische beschouwingen.

De Sixtijnse Kapel volgde hierop, maar dat bezoek heb ik als onaangenaam ervaren. DOORLOPEN! STILTE! DOORLOPEN! NIET FOTOGRAFEREN! DOORLOPEN! Veel te weinig tijd voor contemplatie en observatie op een plek die zowel artistiek als religieus zo ontzettend veel heeft betekend.
Vanaf de musea door naar de Sint Pieter, alwaar de rij te groot was om de groep over te halen naar binnen te gaan en de Pièta te bezichtigen. Haha, die had ik lekker toch al gezien! Nog even heilig boontje spelen en door

Niet ver van het Vaticaan ligt een prachtig kasteelachtig gebouw: Castel Sant'Angelo ofwel de Engelenburcht. De mare zegt dat er van Vaticaan naar hier een onderaardse gang loopt waarlangs men in tijden van belegering en gevaar kon ontsnappen. De burcht is schitterend geconserveerd en geeft een bizar mooi uitzicht over de stad en de rivier de Tiber.

Na doorkruisen van de burcht togen we verder de stad in, langs Trevi en Pantheon. Die laatste reken ik tot de mooiste gebouwen ter wereld. If not hét. Vorige keer al meerdere malen in vervoering geraakt maar nu toch ook weer elke dag even naar binnen. Zuks mooi, zo fotogeniek.

Vrijdag toog er een deel van onze groep naar Colosseum en Forum Romanum maar dat had ik voor mijn gevoel 5 jaar terug uitgebreid genoeg bezichtigd. Anneke en ik gingen er met z'n tweeën op uit voor wat een lange wandeling bleek te worden. Eerst richting Vittorio Emmanuele, langs het Forum via Romulus en Remus en het Teatro Marcello langzaam de volkswijk Trastevere in

Trastevere is ultiem Italiaans: uit alle hoeken en straatjes komen mannetjes en autootjes vandaan, de pleintjes krioelen, de kleine terrasjes zijn gevuld en bij het restaurantje waar ook de locals eten doe je als lunch even een pizza voor een eurootje of drie. Prachtig om doorheen te kuieren, een prachtige basiliek in het centrum van de wijk. Via via trokken we omhoog, staken de Tiber weer over en begonnen aan een wandelroute door de joodse wijk en de ambassadebuurt. Fraaie gebouwen, terrassen vol met chique mannen, erg visueel. We liepen door naar het authentieke marktplein Campo del Fiori. Vorige keer kochten we daar de arrabiata-kruiden waar we nog bijna een jaar lang pittig van gegeten hebben. Nu bleef het slechts bij neuzen en ruiken, maar de impressie was er niet minder om.
Door langs (opnieuw) Pantheon en Trevi en via de duurste winkelstraat Via del Corso eerst naar het Piazza del Popolo en via de Via del Babuino door naar de Spaanse Trappen. Dat was een tegenvaller, die waren in onderhoud. Even de status van de Bernini-fontein gecheckt (gaat best goed!) en langzaam terug richting appartement. Daar verzameld, met z'n allen heerlijk gegeten bij Enoteca Barberini (aanrader!!) en terug voor een potje Yahtzee en wat alcoholische versnapering in de gezamenlijke keuken.

Zaterdag moest het gebeuren. We hadden onze zinnen gezet op een tripje buiten Rome. Met z'n tweetjes metro en trein gepakt, op naar de opgravingen van Ostia Antica. De voormalige "poort van Rome" is een oude havenstad die geweldig goed uit de grond is gekomen. Een compleet dorp, stratenplan en al, om door te wandelen. Necropolis, thermen, amfitheater, tempels, Capitolinum en gewone arbeidershuizen. Wie mij kent, weet dat ik daar hartstochtelijk van geniet. Wat een weelde, wat een historie. Mijn hoofd gaat werken, mijn fantasie plaatst me eeuwen terug in de tijd.

Voor mij was dit het hoogtepunt van ons reisje. Eenmaal terug in Rome zijn we nog even verder gaan dwalen, toch maar weer even langs Pantheon en des avonds weer hergroeperen. En uit eten. Geen straf.
De laatste dag, uitgecheckt en wel, restten ons nog bijna een hele dag voor wandelingen langs Museo Barberini, bezoek aan het Vittoriano voor de prachtigste uitzichten.

Laatste tocht die we maakten was een stukkie met de bus buiten het centrum naar de heilige trappen , de Scala Santa en de Sint Jan van Lateranen. De ene een bizar bedevaartsoord waar katholieken ter zelfreiniging een trap van 50 meter hoog op de knieën bestijgen, op elke trede een gebed prevelend. De andere een pracht- en - praal- kerk met een overdaad aan goud, marmer, heilige deuren. En aan nonnetjes. Rome blijft voor dezen de plek die Mekka voor de moslims is.

Het was prachtig. Rome is schitterend oud, maar ook fascinerend nieuw. In mijn ogen een van de mooiste steden ter wereld. Vermoedelijk ben ik er niet voor het laatst geweest.
Dank aan een heerlijke groep mensen, met wie het fijn reizen is. Volgend jaar weer, editie 9 als ik het goed heb.