Begt en de Verbeelding

Daar lag ik dan. In de tandartsstoel, overgeleverd aan de vakkundigheid van de man die mij al meer dan dertig jaar op visite krijgt, al is het maar een paar keer per jaar. Deze keer zit ik in een sessie van 3 weken achtereen een bezoekje. Het afgelopen jaar heeft mij twee keer het lot getroffen dat er een hoekje van een tand afbrak. Wat an sich geen probleem is, maar bij mij was het frontaal. Precies op de plek waar ik u tegemoet moet lachen. Nu weet ik dat ik niet moeders mooiste ben en dat bescheidenheid mij past, maar ik ben wel regelmatig aangesproken op het feit dat mijn mondhoeken (naar boven!) en mijn lach voor een positieve bijdrage aan de sfeer in een ruimte kunnen zorgen. En juist daar was ik het afgelopen jaar een beetje te bedeesd voor. Dat gaan we dus aanpakken. Al jaren ben ik gewend aan de gedeeltelijke artificiele opvulling van diverse locaties in mijn mond, ik ben een kind van de heeeeel vroege jaren 60 en de op een na jongste van een ouder ouderpaar. Van begin...

Ik weet niet of u me gemist heeft, maar mijn afwezigheid hier heeft iets opgeleverd. Natuurlijk weet ik van mezelf ook wel dat ik meningzegger ben, dat ik me graag in discussies meng omdat ik denk dat mijn bijdrage er toe doet en omdat ik misschien kan helpen mensen de boel van een andere kant te laten bekijken. Daardoor heb ik al aardig wat actiegroepen en ideeele activiteiten achter de rug. Langzaam, heel langzaam, begin ik te veranderen. Langzaam aan sta ik anders in mijn schoenen. Nog niet omgekeerd: helemaal afstand nemen van wat de wereld bezighoudt, kan ik nog niet maar ik zie wel meer ruimte ontstaan. En dat heeft een reden. Voor mijn gevoel zijn we in oorlog. Een media-oorlog vooral. Met een enorme kracht stortten de vaderlandse (maar ook internationale) media zich op de gunst van de kijker, de lezer en de socialmedia-gebruiker. Het summum vond ik daarin het j.l. april gehouden referendum over het associatieverdrag. Moedwillig werd er een wig gedreven tussen pro- en ant...