Begt en de Verbeelding

Ook vandaag is hij weer gewoon aan het werk. Dit terwijl hij eigenlijk allang had moeten stoppen. Want, mensen, hij is moe en oud. Te oud. Het was de allereerste gezamenlijke aanschaf in onze relatie. Januari 2003. Uit de scheiding die zich in het voorafgaande jaar voltrok, had ik wat schamele restanten overgehouden. Daaronder een oude aftandse wasmachine die het - zoals het in verhalen gaat - begaf toen mijn ex uiteindelijk pas maanden later officieel het huis verlaten had. Ik zat in een half gevulde woning, redelijk berooid. Maar zonder wasmachine, dat zou niet gaan, er was immers nog volop vuile was. Derhalve toog ik met mijn kersverse lief naar Scheer en Foppen, die had je toen nog. Nauwelijks twee weken nadat wij elkaar ontmoet hadden, kozen we iets wat wit en goed was en wat ik op afbetaling - had ik een keus? - kon aanschaffen. We werden vrienden, de Whirlpool 5224- 1200 en ik. Een volwaardig huisman ben ik niet, koken is mij een horreur , maar wel ben ik het wasmannetj...

Gespannen ondergingen we de lange rit naar het vliegveld. We hadden besloten dat eerlijkheid het langst zou duren. We zouden open kaart spelen en meteen vertellen wat er gebeurd was. Wie weet zouden ze compassie tonen en een beetje met ons mee leven. Al twee dagen leefden we in een gematigde vorm van spanning. Gematigd, omdat we uiteindelijk gewoon op vakantie waren. Omdat "geld maar geld was". We zouden gezamenlijk de kosten van de schade ophoesten: samen uit, samen thuis. Elk zo'n 300 euro, het was niet anders. Ontspannen hadden we boodschappen gedaan in het naburige dorpje Castellina in Chianti. Toscaans zoals Toscaans moet zijn: rustieke pleintjes en nauwe straatjes, leuke terrasjes voor een verkoelende witte wijn. Eerst sjouwden we de tassen van het supermarktje naar de huurauto. BAM! Mijn vrouw zag het als eerste. Ze riep me en zei: "Dit is niet goed. Kijk hier eens." ze wees op het rechter achterportier. Inderdaad: een dikke deuk. En wij hadden op zeke...