Voltooid leven

Ook vandaag is hij weer gewoon aan het werk. Dit terwijl hij eigenlijk allang had moeten stoppen. Want, mensen, hij is moe en oud. Te oud.

Het was de allereerste gezamenlijke aanschaf in onze relatie. Januari 2003. Uit de scheiding die zich in het voorafgaande jaar voltrok, had ik wat schamele restanten overgehouden. Daaronder een oude aftandse wasmachine die het - zoals het in verhalen gaat - begaf toen mijn ex uiteindelijk pas maanden later officieel het huis verlaten had.
Ik zat in een half gevulde woning, redelijk berooid. Maar zonder wasmachine, dat zou niet gaan, er was immers nog volop vuile was. Derhalve toog ik met mijn kersverse lief naar Scheer en Foppen, die had je toen nog. Nauwelijks twee weken nadat wij elkaar ontmoet hadden, kozen we iets wat wit en goed was en wat ik op afbetaling - had ik een keus? - kon aanschaffen.

We werden vrienden, de Whirlpool 5224- 1200 en ik. Een volwaardig huisman ben ik niet, koken is mij een horreur , maar wel ben ik het wasmannetje. Gestructureerd ontmoetten Whirlie en ik elkaar een keer of vier per week.
Anderhalf jaar geleden, we schrijven al begin 2015, liet Whirlie zijn eerste onderdelen vallen. Het deurtje was niet meer compleet, maar kon nog steeds dicht. Dus gingen onze afspraken door.

Nu - we gaan richting 2017 - geeft Whirlie toe dat het niet meer gaat. Hij laat zijn plas lopen, hij rammelt en zucht en steunt als ie aan het werk is. De hele buurt kan er van meegenieten. 14 jaar trouwe tropendienst, het is mooi geweest.

Het is voldoende. Het wordt geen palliatieve sedatie, maar zijn leven is wel voltooid. Begin volgende week gaan mijn lief en ik een nieuwe aanschaffen (dat kan inmiddels wel zonder afbetalingsregeling). En dan sturen we onze oude schone vriend naar een rusthuis.
We drinken geen glas, hij doet nooit meer een plas en was is nooit meer wat het was.

Dag maatje. Het was goed.