Moederziel

Ze worden niet oud, de Van den Belds. Nou ja, de meesten niet. Haar broer haalde de 50 niet, zijzelf werd slechts 61. Van die 61 mocht ik er 20 meemaken, als haar op een na jongste zoon.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat ik een kopie van mijn moeder ben. Uiterlijk , zeker, ik heb niet het lange slanke Lanen-gezicht dat aan mijn vaderskant overheerst. Ik heb dat ronde en dat gedecideerde, dat bij mijn moeders kant zo past.

Gisteravond zaten we bij vrienden aan tafel waar het gesprek kwam op familiehistorie. Ik betrapte mezelf erop opnieuw zeer bevlogen te vertellen over de vrouw die mij alles gaf: het opstandige en het sociale, het doorzettingsvermogen en de wens om gezien te worden als volwaardig.
Ik bekende gisteravond dat ik me vaak aan haar spiegel, dat ik dingen in haar weerbarstige geest probeer te doen. Ze was er veel te kort, maar ze was er. Altijd.

Vandaag, 19 juli 2020, is haar honderdste geboortedag. De eeuweling van de week, wat had ik het haar gegund.