Verandermanagement

Vorige week sprak ik een dame die werkt in wat heel mooi "verandermanagement" heet. Ze werkt voor bedrijven die in een ombouw of reorganisatie zitten, Dat gaat alle kanten op: van de juiste mensen op de juiste plek zetten tot vertrekregelingen, outplacement en erger.

Ik moest aan dit gesprek denken toen ik vanmorgen opnieuw piekerend wakker lag; bijna geen bedrijf ontkomt aan veranderingen op dit moment, zo ook het mijne. 

Het zet me aan het denken over de verhoudingen: ben ik een anachronisme geworden in het vak waar ik in zit? Of moet ik juist de kwaliteiten die ik heb (en ik weet dat ik die heb) als uitgangspunt nemen om de verandering mede vorm te geven?

Wakker worden op zaterdagmorgen en je zorgen maken over een klus die naar je toekomt en waarvan je op zeker weet dat je er fouten in gaat maken, dat biedt weinig hoop. Maar de andere kant van het verhaal is dan dat ik met mijn verhaal weer de boer op moet. Moet ik als vijftiger toch maar weer terug in de sector waar ik het leeuwendeel van mijn arbeidsjaren heb vertoefd? Moet ik nog één keer ergens overtuigend mijn kunstjes tot uitvoering moeten proberen te laten komen? Of moet ik slikken, moet ik óók aan die ver-van-mijn-bed-en-ver-van-mijn-kunnen klussen geloven? 

Begint, kortom, het verandermanagement bij mezelf en kan ik dat dan nog? Luctor, dat is er al. Nu nog op zoek naar de emergo.

De foto, overigens, stamt uit de piepjonge jaren 80: Admedia b.v., op het Gelderlandplein in Amsterdam. Daar begon de kantoorcarrière