Stuurloos

Ongeregeld, dat waren we. Ontregeld, dat ook. 

Het weekend was zwaar geweest. Met een grote groep een paar dagen pimpelen, nachtbraken en bandjes kijken. In ons jargon: met de bus naar Torhout.

Vanuit de kroeg regelden we dat: tickets, plek in de bus, consumpties verstrekt door de kroegeigenaar, André en ik zetten een cryptogram in elkaar voor de heenreis. Degene die deze het eerste ingevuld inleverde, kreeg het cassettebandje dat ik gefabriceerd had met muziek van de acts van dat jaar. Zo deden we dat al jaren.

Ook dit jaar -ik ben kwijt welke precies maar het moet tussen 1991 en 1993 liggen- deden we het zo. Onze vaste chauffeur Henk had ons weer fris naast de camping afgeleverd en haalde ons, allemaal iets minder fris, daar ook weer op. En toen gebeurde het.

We reden nog in België , toen de bus het begaf. Langs de snelweg hebben we zo'n drie uur doorgebracht, wachtend op redding. Elke auto werd aangehouden. Op hun vraag of ze konden helpen, kregen ze de wedervraag: "heb je bier bij je?"

Het duurde en duurde, we werden melig. De maisvelden naast de snelweg werden ontheiligd, Een van ons rolde zich een sleutelbeenbreuk en ik, ik probeerde of we niet alsnog de bus aan de praat kregen. 

We zijn klaarblijkelijk toch ooit thuisgekomen, maar het moet eeuwen hebben geduurd.