Begt en de Verbeelding

Gek word ik ervan. Mijnnuon.nl MijnING.nl MijnZiggo.nl MijnNS.nl en ik vergeet er vast nog een paar. Ik werk zelf al aardig wat jaren in de communicatieve wereld, en meer specifiek in de datakant ervan. Derhalve weet ik vrij veel van bestandenbeheer en klantenbeheer in het bijzonder. Ik moet dan ook duidelijk maken dat ik het volgende beschrijf vanuit mijn gevoel als klant. Want dat ben ik natuurlijk zelf ook. In ieder geval bij die bovenstaande firma's, maar ik weet dat ik nog in minimaal 1000 andere adresbestanden sta. Ga uzelf maar eens na: nog los van uw energieleverancier, uw bank, uw zorgboer, uw internetprovider en/of kabelboer, uw mobiliteitsleverancier, uw belastingdienst en uw gemeente staat u ook nog eens in de bestanden van bedrijven die u zelf kiest. Waarmee ik zeggen wil: voor een aantal diensten zijn wij verplicht een keuze te maken omdat leven zonder energie, zorgverzekering, bankrekening, internet of vervoer niet alleen zowat onmogelij...

Met de jaren word je er beter in. Je vreest niet meer dat je mensen tegen de schenen schopt als je "Nee" zegt. Geloof me: ondanks mijn sporadisch ferme taal ben ik een weekhart die er veel over nadenkt wat anderen van hem vinden of verwachten. Moet ik blijven presteren, moet ik continue acte de présence geven? Ik leer het steeds beter. Niet meer alle drie de weekendavonden volproppen met feestelijkheden. Is de start van het weekend ronkend, dan is een van de andere dagen voor rust en contemplatie. Of gewoon allebei. Gisteren liet ik daardoor een unieke kans op een huiskamerconcert lopen, omdat ik wist dat ik anders al weer te snel in de rol van evenementen-stapelaar zou gaan spelen. Nog maar net thuis van een avond-en-nacht festivallen zou ik direct weer doorgaan naar het volgende. En waarschijnlijk met de meute meegegaan naar het concert dat na afloop elders in de stad werd gegeven. Ik weet nu dat het me niet kwalijk wordt genomen dat ik deze liet passeren Ik lee...

Eigenlijk begon het al op 31 maart. Een woest feestje met dansuurtjes tot diep in de nacht. Ton & Henriette waren - met mij- de volhouders. Zoals toen vaker gebeurde, bleef ik hangen waardoor de slaapstadia nog slechter bereikt werden dan ze door dat feestje al waren. Maar toch, maar toch: de volgende morgen op tijd eruit om brik en brak te verenigen. De bus stond klaar, alle toenmalige vaste bezoekers stapten in voor een ritje naar Amsterdam. De Heineken-brouwerij! We moesten van Cees en Nico maar eens weten waar ons geld naar toe ging. In straf tempo volgden we de rondleiding, daarna vingen we pas het echte feest aan: de proeverij. Cees Ruiter en Jules Otto hieven de klassieker "Oh Susannah" aan en vele handen landen op de lange tafels. Een kabaal van jewelste. De andere aanwezige groep, door Cees vredelievend het "COC Veenendaal" genoemd, werd overbluft en viel nog stiller dan stil. De proeverij werd een slemperij  ,waarna zich een ware diaspora ont...