De schaal van Johan
Hoe
belangrijk zijn de wereldproblemen eigenlijk, als je ze afzet tegen de schaal
van Johan?
Bommen
boeien niet, zwaarmoedigheid zal wel, ruzies raken niet: er is muziek. Muziek
die alles zegt. Iemand een idee?
Tot een
maand geleden kon ik zeggen dat ik de laatste 2 concerten van de meest intrigerende
band van Nederland had gezien. Ik was bij het wiegje , maar ook bij het
uitgeblazen kaarsje van een concertreeks van een groep die de muzikale canon
van ons land voorgoed zou veranderen.
De
dramatische avond in Paradiso in 2009, die prachtig was maar ook tot tranen
dwong: het was gedaan. Nooit meer die songs.Nou ja, nooit meer: eind 2015 waren ze er plots weer, eenmalig. Ik mocht presenteren op de afscheidsavond van onze favoriete kroegbaas. En we hadden -ter verhoging van de feestvreugde - geregeld dat diens favoriete bands op het podium van zijn eigen kroeg stonden. Voor één keer kwam Johan weer bijeen: de vaderlandse pers onthutst en verrast door onze guerilla-actie. Zou het dan toch? Maar nee, het bleek een eenmalige opleving.
Little Mary Big , heel leuk en
gevariëerd. Visions of Johanna, dat werd al meer de gitaarband die Johan zou
worden. Een band met liedjes die inmiddels in mijn bloedbaan zitten, ik kan ze
dromen. En gisteren, toen kon ik ze opeens weer meezingen. Plots was er in
januari dit jaar het bericht dat Jacob in april weer met een plaat ging komen en er gelijk
weer een tour aan vast zou plakken. De plaat verscheen vrijdag, gisteren deden
ze in mijn eigen woonstede hun derde optreden met het nieuwe materiaal. Het
materiaal is rijk, het is persoonlijk en het is gevarieerd. Meneer de Greeuw
blijft zorgdragen voor de bekende ruimtelijke teksten en het herkenbare
slaggitaartje, maar de muzikanten om hem heen lijken belangrijker te zijn
geworden. Bas en drums mokeren in songs als "Anyone got a clue" ,
maar vooral de meanderende inbreng van gitarist Robin Berlijn maakt het
materiaal breder dan het ooit was. Avontuur zit erin, en dat is live een
overweldigende ervaring. Ik ben zelf natuurlijk ontzettend bevooroordeeld, maar
ik vond de band gedreven en eager. Ze zouden ons wel eens wat laten zien. Paar
schoonheidsfoutjes en de stem moet nog wat losgezongen worden, maar alles wijst
op een zegetocht. Johan heerst.
De plaat gekocht, ondanks dat ik de cd-versie al opgestuurd had gekregen. Tickets voor Paradiso hadden we al, daar heb ik zojuist tickets voor het Patronaat aan toegevoegd. Ze jagen me op kosten, maar wat geeft dat , als ik me zo kan verliezen in deze pracht? Let go, if you wanna feel better.
Reacties
Een reactie posten