Familie met een missie

 Wij komen van ver. Niet in kilometers nee, maar de familie waarin ik geboren ben heeft wel zijn wortels in een geheel andere tijd. We groeiden op in een dorp dat stevig zijn basis kende in het katholieke geloof. Mijn broers en ik zijn van de eerste generatie die zich daarin ontworstelde, maar mijn vader en moeder en vooral mijn tantes en ooms voelden zich geroepen tot het Roomse. In meerdere gevallen zelfs letterlijk: 2 van mijn (heer)ooms werden priester en missionaris, drie van mijn tantes werden non en daarmee tante-zusters.

Een week geleden kreeg ik een bericht van een oud-dorpsgenote: ze had iets in haar bezit dat van mijn familie moet zijn geweest. Gisteren heb ik het opgehaald, waarbij we gelijk ontrafelden hoe dat mapje bij hen in huis kwam: haar partner Nico en ik hebben, of eigenlijk hadden een gemeenschappelijke oom en tante: Klaas Rood en Geer Laan , bewoners van huize Kolibri te Zwaagdijk-West. Na het overlijden van Nico's moeder kwam er bij de erfverdeling een envelopje boven water met de afgebeelde relikwieën : een rozenkrans, een kruisbeeldje , twee ringen. En een klein briefje met de volgende tekst: 

"rozenkrans van Vader Laan, gekregen van Jan, toen hij bij de Paus was geweest toen Jan de eerste keer uit de missie op vakantie kwam."

Priester Jan Laan met zijn zussen Mart en Fien

Van mijn oom Jan Laan geweest dus, de jongste broer van mijn vader die net als hun beider oudste broer Siemen naar de missie in Indonesië vertrok, naar het eiland Flores. Het gezin van mijn opa Piet Laan en oma Vera Sijm was streng katholiek: de manufacturenwinkel in de Wervershoofse S-bocht van Pietje Stiek (aka PoepelappePietje) leverde nauwelijks genoeg op om het 10 kinderen tellende gezin te onderhouden, desondanks werd er steevast een deel van het gezinsbudget uitgespaard om te doneren aan de kerk. Arremoe, zeggen we nu, maar het werd gedaan in een rotsvast geloof. Mijn vader, die graag had willen studeren, deed er net zo hard aan mee: hij ging op jeugdige leeftijd aan het werk om daarmee bij te kunnen dragen aan de priesterstudie van zijn broers. Zonde, zeg je nu, maar het ging in die harde dagen niet anders. Veel levens waren voorbestemd vanwege de rangorde in gezinnen. 

Priester Jan met tegenover hem mijn oma en opa

Voor Jan verliep zijn bestaan als missionaris aanvankelijk voorspoedig totdat hij ernstig ziek werd en terug moest naar Nederland. Hij ging werken aan het seminarie in Teteringen, alwaar hij in 1987 overleed. Heel zijn leven gewijd (zo goed als letterlijk) aan dienstbaarheid, ik neem er mijn pet voor af.

Zelf ben ik reeds lang uit het dorp én uit de kerk vertrokken, ik heb het zware juk ontweken. Maar ik kan niet ontkennen dat ik bewondering heb voor hoe de generatie voor mij - en in het bijzonder het gezin Laan - met zoveel toewijding en ijver het Roomse leven leidde. Ora pro nobis. 

Familie foto van de familie Laan: links met wit bolletje heeroom Jan , achterin is mijn vader de jongeman links en daarnast heeroom Siemen. Ik ken het rijtje nog steeds uit het hoofd: Siemen-Gert-Marie- Veer- Geer- Jan - Lies - Mart - Fien - Truus.