Shirt Story, afl. 39 : Stichting de Regenboog (door Bas Kosters)

 

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die T-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag  aflevering 39: De Regenboog - Bas Kosters.

Eenmalige uitzondering: ditmaal niet een shirt voor mezelf, maar eentje die ik aanschafte om cadeau te doen aan de vrouw met het grootste hart van de hele wereld. Mensen die mij kennen, weten wie ik daarmee bedoel. 
Mijn vrouw heeft in haar leven met veel verschillende getroffen doelgroepen gewerkt, maar ze is onomwonden in haar bevestiging dat dak- en thuislozen haar favoriete doelgroep vormen. Bij verschillende instanties, op verschillende locaties en in verschillende steden werkte ze in dit vakgebied. En eerlijk is eerlijk: ze kán het! Ze heeft het vermogen om te achterhalen wat de mensen drijft, hoe ze (meestal onbedoeld, maar soms zelf gekozen) in deze situatie verzeild zijn geraakt. Ze weet steeds een lijntje te leggen, vindt niets raar of vreemd en probeert voor elke cliënt te werken aan enige verlichting van de zorgen, aan leniging van de noden. 

Gezien deze ervaring hoefde ik niet lang na te denken toen ik dit shirt aangeboden zag. Ontwerp is van de kleurrijke designer Bas Kosters, die in bijgaand stuk uitlegt hoe hij tot dit ontwerp kwam. Stichting de Regenboog kan sowieso al op onze verhevigde aandacht rekenen (vorig jaar brachten we al eens een tasje met oude mobieltjes langs om de streetwalkers de kans te geven digitale afspraken te maken met instanties waarvan ze afhankelijk zijn). Schoenen, kleding, jassen, mobieltjes: gooi het niet weg, aub. Breng het naar het Regenboog-gebouw aan de Droogdok in Amsterdam (en als dat niet gaat, breng het bij uw lokale LdH). 

Anneke zal dit shirt met trots dragen, al is het maar om aan te tonen dat we ons best wat vaker mogen bekommeren om deze kwetsbare groep mensen.

Kleine noot: toen wij een maand geleden de Marina Abramovic-tentoonstelling bezochten, was ontwerper Kosters daar ook. Precies gelijk met Anneke stapte hij in de "Shoes for departure". Zwijgend stonden ze elk in een hoek van de zaal. Indrukwekkend beeld.