Moraira-vakantietrip 10-17 november

 

Zo! Dat was even een heerlijk tussendoortje. Korte reisjes altijd +1. 

In dit geval hadden we ook nog eens een extra reden om richting het zuiden te vertrekken. We waren namelijk uitgenodigd om een kroonjaar-verjaardag van onze topvriendin en dito buurvrouw Betty te komen vieren. Plannen gemaakt met de gehele eetclub, daarnaast had Betty nog diverse andere mensen uitgenodigd, allemaal mensen die al lang met haar meegaan. Het werd een kabelnet van planningen, maar uiteindelijk is bijna iedereen die het in de planning had ook daadwerkelijk in Moraira geweest.

Moraira, ja. Dat was de plek waar onze vrienden vaker overwinteren: kustplaatsje aan de Middellandse Zee. Blijkbaar heel gunstig gelegen want waar andere plekken nogal zuchtten onder erbarmelijke weersomstandigheden ontvingen wij alleen op woensdag een dikke dikke bui, die met een uurtje ook weer was overgedreven. Over het algemeen hebben we alles buiten kunnen uitvoeren wat we vooraf gepland hadden, behoudens dan het treinuitstapje naar Valencia. Daar zullen we op een later tijdstip een keer voor moeten terugkeren ;-]

Na een prima vlucht werden we door onze vrienden opgehaald van het vliegveld van Alicante. Direct door naar onze mansion on the hill, een ruime bungalow waar drie stellen het makkelijk een week konden uitzingen. Ton had de pasta al klaar (zij waren al twee dagen eerder deze kant op gereisd), na het eten schoven we aan voor een fijn borreluurtje en hup. vlak. 

De volgende ochtend gingen we voor onze eerste fietstocht: met zijn vijven, elk op een e-bike want zonder ondersteuning ga ja daar niet ver komen. Wat een schitterende omgeving aldaar: rustieke dorpjes en de Jalon-vallei is eenvoudigweg prachtig: schitterend groene heuvels, rotspartijen en her en der tegen de wand geplakte huisjes. 60 kilometertjes weggetikt, uphill and downhill. Heerlijke rit. 

's Avonds schoven we aan tafel met de gehele club: wij zessen en het feestvarken plus echtgenoot. Uitermate gezellig, maar helaas was het eten niet al te best, De ene helft had het prima, maar onze zijde zat met een fletse hap. Gelukkig blijft de gezelligheid hangen.

Daags daarop: tijdens de bewolking nog even lekker gelezen, eind van de ochtend begonnen Anneke en ik aan het ferme wandeltocht aan de andere kant van de kustplaats. Omhoog langs de kustlijn in de richting van Calpe, steeds uitzicht op de grote rots die aldaar Ifach genoemd wordt. We kwamen niet zover als we wensten maar lekker was het wel.

Woensdag: regen. Nee, niet regen: plenzen, storten, klappen van het water. We zaten op dat moment voor de lunch op een Grieks terrasje maar werden naar binnen gedirigeerd. Onweer barstte los, de straten spoelden. Dat duurde een uurtje, maar zo vlot als het kwam was het ook weer voorbij. Door met het kuieren, door. 

Woensdagavond was big night! Met nog weer een stukje uitbreiding van de groep (twee nieuwe gasten, alsmede de in Spanje woonachtige zwager en schoonzus van onze vrienden) hadden we een groepsdiner geboekt in het naburige Teulada: een uitermate gezellige kantine-achtige locatie, waar in de achterzalen de lokalo's rondschuifelden en waar wij drie tafels vol met tapas lieten neerzetten. Het bleef nog lang onrustig in het kleine stadje. Taxi terug, biertje toe: het wasgoed!

Donderdag was een lekker tussendoor-dagje: wij aan de wandel, de anderen met de auto op toer. Anneke vond een massagesalon, alwaar ze de volgende ochtend lekker een uurtje terecht kon. Dat uurtje gebruikte ik om lekker aan de waterkant met mijn boek in het zonnetje te gaan zitten. Enorm ontspannen gevoel gaf dat. 

Later op de vrijdag was het voor onze inpandige vrienden de terugreisdag, wij trokken nog voor twee dagen in op de aanstaande feestlocatie. Dat werd me best een partij gezellig, moet ik zeggen. 
Eerst in de ochtend met de grote groep een prachtige fietstocht door de dorpjes (Senija met de prachtige graffiti, Lliber met het heerlijke terrasje en het prachtige uitzicht op de vallei, Xalo met de oude stadswal en meer van dat fijns). 

Het feestje was uitbundig, de dame in kwestie was euforisch over zoveel verschenen vrienden en bekenden. Luidruchtig, polonaise, disco-pasjes en zelfs een heuse Abba-act. Frigging gezellig.

Zondag eerst uitkateren bij het zwembad, nog even de 24 graden zon meegepikt en tja, toen moest de chauffeur ons toch echt afleveren in Alicante. We hadden nog een verrassende medereiziger, maar die hebben we toch voor de incheckbalie weten te lossen. Moraira-weekje, fijn weekje!