Teneriefelijk - oktober/november 2025
We waren er wel weer even aan toe, samen een weekje eruit. Anneke had weliswaar net een wandelvakantie met de vriendinnen achter de rug maar ik zat inmiddels alweer een aardig tijdje thuis. Letterlijk, trouwens: iets meer dan een halfjaar geleden kwam aan mijn arbeidersbestaan een onvrijwillig einde. Voor het eerst dus eens niet als "inbetween days" een vakantie ingepland, het was weer eens wat anders. Het ging nu dus meer om verandering van spijs, verandering van uitzicht en - zoals wel vaker bij onze infrequente najaarstrips - verandering van temperatuur. We troffen het: we hadden een heerlijk warm weekje in Tenerife, het eiland dat dit keer uit de hoge hoed der vakantiebestemmingen kwam. We wisten vooraf dat we buiten ons reguliere toeristenboekje gingen, maar we zouden vast nog wel wat krenten in de pap kunnen strooien. Dat lukte! Gisteravond (inmiddels een week geleden) kwamen we tevreden terug van een ontspannen weekje: kanttekeningen genoeg maar de boventoon werd toch gevoerd door een gelukzalig ontspannen en bruingebrand gevoel.
Het zou ons aan niets ontbreken, wisten we toen we dit hotel boekten. 4 sterren, aan de Atlantische oceaan gelegen, ontbijt en diner verzekerd: the whole shebang, u zegt het. Klinkt natuurlijk allemaal prachtig, als je op "volledig verzorgd' af gaat. Dat doen wij echter zelden; we weten dat er meer is tussen hemel en aarde dan all-you-can-eat, entertainmentteam en speciaal eventfotografie-personeel je kunnen bieden. We bleken aanbeland in een speciaal voor het toerisme aangelegde stad: hotels, casino's, restaurants, toeristentreintjes en nog meer hotels. Voldoet vast aan veler behoefte, maar niet aan de onze.
Wij willen "eruit", we willen de natuur zien, we willen de cultuur en de oudheden proeven. Om die reden hadden wij vanuit de thuisbasis al drie verschillende excursies geboekt. Dat bleek het schot in de spreekwoordelijke roos, want zonder die uitstapjes zouden we ons onherroepelijk zijn gaan vervelen in dat luxueuze toeristenoord. Het voorziet in een behoefte (een grote zelfs) maar dat is dan net niet de onze.
DAG 2 : EL TEIDE NATIONAL PARK
De tweede dag was dan ook al het goed geplande hoogtepunt. Met een personal guide (alleen gids Belen van Gloma Travel en wij tweeën vormden het gezelschap van de dag) trokken we richting het El Teide National Park. Hoogste berg van Spanje (3718 meter boven zeeniveau, 7000 meter boven de oceaangrond) en tevens de hoogste actieve vulkaan. Hoewel de laatste uitbarsting dateert van 1909 waant de bevolking zich nog niet veilig: een interval van zo'n 200 jaar tussen de respectievelijke uitbarstingen maakt dat men zich nu langzaam begint voor te bereiden op nieuwe erupties (we hoorden daartoe een bijzonder verhaal over huizenbezit: om niet net zoals in La Palma na de laatste uitbarsting sowieso je huis kwijt te zijn omdat je niet kunt bewijzen dat het daar ergens stond, kunnen huiseigenaren op Tenerife zich tegen een pittig bedrag verzekeren. Dan hebben ze hun huis niet terug na een uitbarsting, maar in ieder geval nog wel een fonds om elders opnieuw te beginnen. Gebeurt er tijdens jouw leven daar niets, dan ben je dat geld overigens kwijt..).
Naast die schitterende berg reden we door lavavelden, maan- (of beter: Mars)landschappen, we ervoeren het fenomeen van de rollende wolken die zachtjes over de rand van de caldera worden voortgestuwd, we zagen de vreemdste kleuren gesteente (van sulfiet-groen tot aan zwavelgeel en koperrood), we waanden ons even in een echt andere wereld, prachtig. Mede dankzij de goede informatie van onze gids Belen beleefde we een prachtige dag in dit Unesco-werelderfgoed.
DAG 3: SAN CRISTOBAL DE LA LAGUNA/SANTA CRUZ DE TENERIFE
We hadden het al gelezen, maar Belen bevestigde het ook: het noorden van Tenerife is veel authentieker en sfeervoller dan hoteldorp Zuid. Om die reden togen we naar Adeje, naar het Estacian de Guaguas, dat bij ons gewoon busstation heet. In 50 minuten reden we over de oostflank van het eiland naar boven om bij Santa Cruz over te stappen op het trammetje naar La Laguna. Dat was de oorspronkelijke hoofdstad, gelegen aan en daarom vernoemd naar het meer dat daar leven mogelijk maakte. San Cristóbal de La Laguna ademt een Zuid-Amerikaanse sfeer: karakteristieke straatjes, huizen met fraaie houten balkonnetjes, een oude kathedraal en levendige pleintjes. Studentenstad ook, dus het stadje oogt levendig en energiek. Heerlijk geluncht, geslenterd door de stad en vervolgens de tram terug naar Santa Cruz, waar we een paar haltes eerder uitstapten om ook daar lekker langs straten en pleinen te zwerven. Veel lopen, veel zien, veel plezier.
DAG 4: KALM AAN JOH!
Hoewel we geen zin hadden om mee te doen aan die badhanddoekenrace wilden we uiteraard wel gebruik maken van de infinity-pool en de ligbedden. Rustig opgestart dus, kleine wandeling langs de oceaan gedaan en vervolgens bij het hotel geprobeerd om neer te vleien. Dat lukte uiteindelijk, na enige tijd konden we de bedjes zelfs richting de zonnestralen schuiven. Beiden een dik boek mee, dus we namen het er van.
DAG 5: MASCA/Noordkust/ GARACHICO
De tweede tour die we al vanuit huis geboekt hadden, bracht ons op een prachtige route langs de westkust omhoog naar de noordkust (tot direct naast het gebied waar het een week later behoorlijk misging met torenhoge oceaangolven). En hoe fijn: we werden opnieuw gecoacht door Belen, die bij haar organisatie had gezegd dat ze deze tour ook wel op zich wilde nemen.
Eerste bestemming was het geïsoleerde bergdorpje Masca, dat door de gids gekscherend "our local Macchu Picchu werd genoemd. Hoe hoger je klom, hoe logischer die benaming bleek. Vervolgens door langs de uiterste noordwestpunt naar het vulkanische strand van Buenaviste del Norte waar we de zee lekker tegen de kust aan zagen klappen. 
Dat kon harder, dat kon hoger. Door dus naar het fantastische kustplaatsje Garachico: vroeg in de 18e eeuw volledig ondergespuugd door een vulkaanuitbarsting, waarbij wonderlijk genoeg het lokale kasteeltje aan de kust gespaard bleef. Het zorgde wel voor natuurlijk aangelegde zwembaden die volledig tussen het zwarte gestolde gesteente liggen. Schitterende plaatjes hier te schieten.
We liepen verder het authentieke stadje in om op te steken bij een al even authentiek tapasbarretje, waar we met onze gids(en) een gevarieerde en voedzame maaltijd nuttigden. Eenmaal weer in el coche bogen we af naar Icod de los Vinos, waar we tegen een gigantisch grote drakenbloedboom aanliepen. Imposant gezicht! De doorreis had Belen uitgestippeld door het berggebied, waarbij we langs enorme uitgeharde lavastromen kwamen die reikten zo ver als onze ogen het konden bolwerken. Dat maakte voor ons het cirkeltje wel rond: van de vulkanische El Teide naar de zwarte heuvels van andere, inmiddels uitgedoofde vulkanen elders. Hartje ophalen!
DAG 6: Poolpoppin'
Rustdagje. Ten eerste moest Anneke nog steeds wel wat herstellen van de medische ingreep, ten tweede was het weer ernaar om even lekker bij het zwembad te liggen en ten derde lagen er nog boeken op ons te wachten. Ik las die dag het fantastische boek "Waar ik me voor schaam" van Sheila Sitalsing uit, waarna ik aan die van Anneke kon beginnen. Later op de dag een biertje en een potje poolbiljart, beiden ook vaste vakantie-onderdelen.
DAG 7: WANDELEN/OCEAANTJEVAREN
We liepen 3 kilometer langs de oceaankust. Langs alle toeristenterrasjes, ons doel was het kleine jachthaventje Puerta Colón waar we op een kittig zeilscheepje stapten om lekker een drietal uurtjes de oceaan op te gaan. Varen in het zonnetje, lekker dolfijntjes kijken (zij noemen het dan Pilot Whales, maar dat zijn natuurlijk geen walvissen, het zijn grienden) en uiteindelijk in een rustige baai nog even in het zoute water springen. Heerlijk ontspannen in een klein gezelschap, prima manier om de vakantie af te ronden.
DAG 8: TERUGREIS
Rond 9 uur in de bus, binnen het uur stonden we op het vliegveld om vervolgens met de forse wind in de rug terug te vliegen. En dan is het een fijne verrassing als je hier ook nog in fijne novembertemperaturen terecht komt. Dat hielp bij het acclimatiseren.
Reacties
Een reactie posten