-pathie

Ja, dat kan inderdaad verschillende kanten op. Afhankelijk van hoe je er in staat, kun je ermee richting sym, richting em, maar uiteraard ook richting anti.

Zojuist ben ik even met mijn vrouw naar de vluchtelingenopvang in Hoorn gefietst. Ze had er 4 dagen vrijwilligerswerk gedaan en als ze niet ziek geworden was, zou vandaag dag 5 zijn. En zou ik ook ingeroosterd zijn. Dat liep mis, maar ze wilde toch even heen om afscheid te nemen van een aantal mensen door ze een hart onder de riem te steken bij hun vertrek vandaag. "U eh.. Schagen?" vroeg de Syrische man, met wie ze een prettig contact had opgebouwd. Hij vroeg het hoopvol.
Helaas moest mijn vrouw zeggen dat ze op de volgende plek weer met anderen te maken krijgen. "Ook hele goede mensen hoor",  zeiden we. Maar we weten niet of het helpt.

Ik sprak een Syrische man, leraar Engels. Goed communicatief. Miste zijn gezin, zat in onzekerheid over de vervolgstappen. Hij begon over het weer, dat het dáár nu nog 21 graden was en hier kouder. Maar hij had gehoord dat het nog kouder kon worden. Wanneer de sneeuw kwam. Dat ze dáár ook wel sneeuw hadden maar voornamelijk in de bergstreken. Ik vroeg hem of hij wel eens ijs gezien had. Hij lachte en ik kon merken dat zijn Engels goed genoeg was om het verschil tussen ice en icecream te kennen. Opgelucht was ie toen ik hoorde dat het bij ons meestal pas rond en vaker nog na de jaarwisseling gaat vriezen. Hij had nog even. Gelukkig maar , want hij moet nog even.

Ik zag verveling bij de mensen, ik zag onzekerheid. Maar ik zag ook een bepaalde vrolijkheid, er zijn bondjes gesmeed tussen diverse reizende families. Ik zag dankbaarheid, want velen begrijpen dat er veel inspanningen worden gedaan om het hen maar enigszins naar de zin te maken.

Over de gedane handelingen in mijn eigen stad kan ik alleen maar tevreden zijn. Wellicht zelfs een beetje trots. Natuurlijk waren er ook tegengeluiden, maar toch stond er meteen een goede groep van mensen op om te helpen. Vrijwiligers, raadsleden en mensen van het college, stichtingen en organisaties. Elk deed zijn/haar deel. En deed het vanuit een humane invalshoek.

Dat is wat ik zelf meeneem uit dit pijnlijke vluchtelingenverhaal. Er is veel , heel veel ruis. Er is woede, er is grofheid en er is wandaad. Maar er is - gelukkig- ook warmte, begrip en liefde. Daar zullen we het van moeten hebben. In Hoorn, in Nederland, in Europa, ja zelfs in de wereld, We zijn de menselijkheid nog lang niet verloren en daarmee ook de mensheid niet. De sym en de em hebben het gewonnen van de anti.