Sicilian Time

Jazeker, we hadden een "great Sicilian Time". Prachtig eiland, wonderschone kunst- en natuurschatten. Stevig stukkie toeristisch, dat wel, maar dat wordt in de vorige zin dan ook verklaard.

Een verslag op punten:

In de vooravond arriveerden we in Palermo. Te laat om nog door te treinen naar eindbestemming Cefalu, dus we hadden op voorhand een B&B geregeld. De eigenares toonde ons aan de hand van de stadsmap waar we die avond nog even een prettige wandeling konden maken, waar de locals aten, waar men uitging en waar men "wild uitging". We hebben het die avond allemaal gezien: fijne terrasjes en nationaliteiten-restaurants (wij aten Palestijns!), maar zeker ook de groezelige steegjes waar je je kon voorstellen waar het misdadig imago van Sicilië vandaan komt. Niet dat je onveiligheid ervaart, maar wel plekken waarbij je beseft dat je goed moet opletten om maar niets aan de hand te laten zijn. 

De volgende ochtend, bij daglicht, hadden we nog aardig wat uren de tijd voordat we verder gingen treinen dus maakten we een lange stadswandeling. Authentieke marktjes, Italian style-steegjes en majestueuze gebouwen. We passeerden het majestueuze Teatro Massimo (het op 2 na grootste muziektheater ter wereld), stuitten op een klein schattig kloostertje en gingen op weg naar de schitterende Cattedrale.

Cattedrale

Bijzonder mooi gebouw, door de eeuwen heen samengesteld waardoor het ook uit diverse bouwstijlen was opgetrokken. Bestegen de trappen van de kerktoren en kwamen daardoor op het dak tot een schitterend uitzicht. Fraaie plek, mooi gestyleerd.

Langzaam liepen we het centrum uit, doel was het vinden van de beruchte Cappuccini-catacomben. Een ondergronds geheel van gewelven waar door de eeuwen heen honderden gebalsemde lijken werden geherbergd. Een gewoonte die de monniken eerst op zichzelf (nou ja: elkaar) uitoefenden maar later "verkochten" aan de gegoede burgerij. Hij die het kon betalen, hield voor eeuwig zijn naasten nabij. Stiekem wel wat foto's gemaakt, de ervaring was te bizar om helemaal voorbij te laten gaan. 

Catacombe di Cappuccini

Des middags de trein gepakt. Op naar Cefalú, dat vanaf dan onze uitvalsbasis zou zijn. Mooi stadje met een bijzonder mooie ligging: in een kromming van de baai, onder een joekel van een rots (zie foto boven dit stuk), fijn strandje aan de Tyrreense zee en een ideale situering voor zonsondergangen. We hebben er vele avonden van genoten. Prachtplekkie.

Ook het stadje zelf was zeer ok. Meteen de stoute schoenen aangetrokken en een tocht langs de diverse excursiebureaus gemaakt. Binnen enkele uren hadden we de inrichting van de vakantie voor elkaar. De bucketlist kon in stappen worden afgestreept.

De dinsdag was voor een kennismaking met de kustlijn en met de Middellandse zee. Een coast-to-coast tochtje die van haven , om de rots, via Cefalu, naar twee a drie baaien verderop leidde. Op gezette tijden even van boord om te zwemmen of te snorkelen en hup weer koersen. 

In de avond lekker eten en borrelen, we ontmoetten een schitterend Iers stel met wie we later in de week nog een keer een fijne avond hebben zitten bomen over werk, acutaliteit en politiek. Erg fijn. 

De eerste grote dagtocht was er een door het berggebied onder Cefalú: Le Madonie. Hoewel we langs erg mooie plaatsen en bergdorpen zijn gekomen (Castelbuono, Polizzi Generosa, Petralia Soprana) , hadden we na afloop het gevoel toch teveel in de bus te hebben gezeten. Wel prachtige uitzichten gezien en vooral Petralia Soprana was schilderachtig.

De volgende tocht was er echt een voor de bucketlist. Dwars over het eiland heen gecrosst om te eindigen in het zuiden. Naast de stad Agrigento ligt de Valle dei Templi. Hoewel het vallei wordt genoemd (dat is slechts vanwege de ligging tov het naasthogere Agrigento) is V.d.T. een opgravingsheuvel. Met langs de gehele rand een grote hoeveelheid Grieks/Dorische tempels en Romeinse heiligdommen. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik dan loop te smullen. De hele site heeft een omvang die zich rustig kan meten met Pompeï, Karnak en Forum Romanum. Ik keek mijn ogen uit bij de respectievelijke tempels van Hera, Concordia, Heracles en Castor & Pollux. Prachtig.

Tempel van Concordia

De volgende ochtend namen we de tijd om de grote rots (La Rocca) achter Cefalú te beklimmen. Niet de grootste afstand, wel een stevige klim. Zeker in de gegeven weersomstandigheden waar het al vroeg in de dag naar de 30 graden klimt. Halverwege kon ik het overhemd al uitwringen, maar de top zou moeten worden gehaald. Gedaan. Bovenop troffen we de resten van een oud kasteel waar de bevolking zich terugtrok in tijden van bedreiging en verovering. 

Rustdagje natuurlijk ook gedaan, strandbedje gehuurd en genoten van de prachtige zee en het lekkere water. Boek erbij, biertje halen: wie doet je wat?

Daarna werd het weer iets minder waardoor onze boottocht naar Stromboli niet door kon gaan, die moesten we verschuiven naar de laatste kans die we hadden: de dag voor vertrek. Betekende dat we na middernacht terug zouden komen en alweer om 2.30 uur in de taxi richting vliegveld moesten zitten. Het was de gok waard. Later meer. 

Vanwege "het mindere weer" pakten we opnieuw de trein en togen naar Palermo voor een foto-wandeling. We merkten wel dat het een zondag was, de winkelsluiting was nog langer dan gebruikelijk maar we hebben prachtige stegen en hoeken gezien. Tevens bezochten we de fraaie botanische tuin die in de La Kalsa-wijk gevestigd is.

Alle dagen wandelden we door het zeer schone stadje Cefalú. We ontdekten fijne eettentjes, heerlijke gelateria en mooie doorkijkjes. Kalm en ontspannen bereidden we ons voor op de stevige laatste twee dagen. 

De eerste daarvan was de reis naar de Etna en Taormina. Dat laatste was een hypertoeristisch stadje, wel mooi maar iets te crowded. Gelukkig hadden we daarvoor onze finest hours al gehad want de Etna was majestueus en imponerend. Wel druk qua toerisme maar toch. We kwamen tot op 400 meter van de top en wandelden door de tijdloze zwarte vlakten die de vulkaan vormen. Adembenemende leegte, wonderschoon.

Bertna

Fijn gereisd met twee vrolijke Welshmen, het maakte de trip enerverend.

Tenslotte: de laatste dag was gereserveerd voor de vaartocht naar de meest actieve vulkaan ter wereld. De Stromboli is meerdere malen per uur actief. Doordat hij zo actief is, is de ontlading bijna continu en is de spanning en het omgevingsgevaar nihil. De vaartocht ging langs de Aeolische eilanden (Lipari, Salina, Volcano etcetera), eerste aanmeerplaats was Panarea. Fraai, zeker, maar ik kon niet wachten. Stromboli naderend waren al goed de "glijbanen" te zien waardoor de frequente lava-uitstoot richting zee en bergwanden werd afgevoerd. De zwarte rookpluimpjes tegen de strakblauwe lucht verraden al dat ie keurig zijn werk deed. Een paar uurtjes over het eiland gewandeld om tenslotte om 19.30 weer op de boot te stappen. De avond viel, de boot voer naar de baai en legde zichzelf stil. Kijken maar. 

Welnu: drie maal heb ik de oranje vuurstrepen gezien, drie maal barstte hij uit terwijl we keken. Echter: dusdanig kortstondig dat het slecht op foto te vangen was. De laatste foto die ik straks plaats is van een slechte kwaliteit, maar wel het bewijs van de dagelijkse vulkanische activiteit aldaar. Ik vond het - ondanks alles- fijn spannend.