Shirt Story aflevering 8: Ernie!

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 8: Ernie!

Ik ben geboren in een verkeerd lichaam. Wie mij kent, weet dat weinig tot niets aan mij stoer of macho is. Te rond, te soft, te zeer net niet. Eigenlijk had ik de dochter moeten zijn die mijn moeder zo vurig wenste. Uit nijd dat er wéér een jongetje in de wieg lag, vernoemde ze mij naar mijn oma. Bertje was een kleine Alberta, Bertje werd Beppekind. (dat van die nijd verzin ik hoor, ze was best blij met me).

Hoe verkeerd die naamkeuze was, bleek in de jaren 70 toen wereldwijd de afleveringen van Sesamstraat begonnen door te sijpelen. Ineens wist ik het: ik heet Bert, maar ik was een Ernie!

Oeverloos citeerde ik de poëzie van deze Wim T. Schippers-creatie. Als in de weekends de grote broers weer eens thuis kwamen logeren, werd ik verbannen naar de overloop. Met z'n vieren op rij in slaapzak, tot diep in de nacht klonken mijn Ernie-impersonaties . Op verjaardagen komen ze nog wel eens voorbij en ja, u snapt het, ik heb er ook mijn nickname, mijn alter ego aan te danken: Bert werd door Ernie toegesproken als "Begt! Begt! Begt!'" .
Van die naam kwam ik nooit meer af. Nog immer pretendeer ik dat ik minder de strenge paperclip-verzamelaar Bert ben dan de brandweerauto-player Ernie. Nog immer ben ik minder van de duivensport dan van een portie joelen in bad.

Ik had poppen van de samenwonende mannen, die hebben in alle huizen waar ik woonde uitgestald gestaan. Nog immer kijkt Ernie mij op mijn slaapkamer toe. En nog regelmatig draag ik dit t-shirt. Minder vaak dan mijn dochters trouwens. Die slapen altijd in papa's T-shirts en deze is daarbij regelmatig favoriet.
Sesamstraat is voor generaties van opvoedkundig belang geweest. Voor mij is het geschiedenis.