Shirt Story - aflevering 9 : Swaffeest

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 9 : Swaffeest.

Van Swaf heb ik meerdere T-shirts, net als veel van mijn favoriete mensen in de stad. Deze is echter de meest speciale daarvan. Voor mij, althans. Het is gemaakt in een oplage van 10: voor de beide kroegeigenaren elk 1 en de rest voor de mannen van het comité.
Dat comité hadden we opgezet omdat we iets te vieren hadden: 30 jaar lang al bevolken wij die kroeg, op zich al reden voor een feest. Daarnaast had eigenaar Nico aangekondigd er langzaam een dienstverlenende punt achter te zetten. Dat konden wij niet zomaar laten passeren. We kwamen bijeen om wat ideetjes uit te wisselen en dat liep al snel uit de hand. Het feestje werd een mini-festival, het cadeautje werd een boek. Maar dan wel een boek dat we zelf gingen maken.

Vrienden en bands werden aangeschreven, veel notabelen leverden een bijdrage. In beperkte oplage verscheen het , de gasten zouden er een krijgen als herinnering aan de avond. De rest van de exmplaren waren binnen een week verkocht. In overleg besloten we niet bij te gaan drukken, dat zou maar in de papieren gaan lopen.
Gastenlijst werd opgesteld, we wisten dat we mensen moeten gaan teleurstellen maar we konden toch ongeveer 100 man herbergen. Het deed pijn om de open sfeer van Swaf voor een keer te moeten afdichten, maar het kon niet anders. Het feest was niet specifiek voor ons, het was voor Nico. Dat legitimeerde voor ons de keuze van een besloten feest.
Enkele leden van het comité waren mannen met stevige lijnen naar de muziekwereld. We kregen The Ex, omdat we wisten dat Nico die heel graag een keer in zijn tent wilde zien spelen. We kregen de mannen van Taxi to the Ocean voor een keer weer bijeen, omdat ze een tijdje lang min of meer huisband waren geweest. Dat werd een prettig weerzien.
Maar het meest bijzondere was voor ons niet de opener en niet de afsluiter, nee, met de middenact haalden we de landelijke pers. Het lukte ons , via innige contacten, om éénmalig de band Johan weer bijeen te krijgen. De zangert had zijn roots in de kroeg laten liggen, het werd tijd dat ie die weer eens kwam oprapen.

En zo geschiedde: het werd een gedreven set. Zij die erbij waren, voelden zich bevoorrecht. Een traantje vloeide, spontaan ontstonden koortjes en bij eenieder was het genot van het gezicht te lezen. We maakten zelf de historie.

Het feestje ging tot in de kleine uurtjes door. En nog elke keer dat ik dit T shirt aantrek, beleef ik het feestje weer opnieuw. We hadden zelf de slingers opgehangen.