Java & Bali reis juni 2018. Blog 1 : de top 3

Eergisteren teruggekeerd van een heerlijke reis door Indonesië, althans door 2 van 14.572 eilanden. Fantastische trip. Veel en intensief gereisd, veel gezien en veel gefotografeerd. Ben nog aan het ordenen maar wilde alvast wat van me af schrijven. Jullie zijn immers gewend van mij een reisverslag te krijgen. Ik ben dan de beroerdste niet. Omdat de reis zo veelomvattend was en ik het voor jullie ook leesbaar wil houden, heb ik besloten de blogs op te knippen. Ik ga een staccato dag-tot-dag verslag maken, ik ga een fotoblog plaatsen van Javanen en Balinezen die ik ontmoette en op de plaat zette en ik ga iets doen met dieren en natuur. Maar ik wil beginnen met "de top 3": de dingen die mij het meest fascineerden en het best bij mij binnenkwamen. 

Als eerste is dat het bezoek aan de Bromo-vulkaan (en dan direct ook aan de omliggende vulkanen). 2392 meter hoog, schitterend torent ie uit boven een zandwoestijn die zo'n 10 km in omtrek ligt. Mensen die mij kennen, weten dat ik vulkanen het meest intrigerende natuurverschijnsel op aarde vind. Ik bezocht er al enkele, maar geen van die lijst is visueel zo lekker als deze. Een prachtige puist in een prachtige pasvorm, ze doen het erom. Het oogt allemaal heel lieflijk, maar iets meer dan een decennium geleden barstte hij nog uit (met 2 doden als gevolg). Nu ligt hij er rustig bij, maar blijf op je hoede: als je via de uitlopers de vulkaan beklimt, kom je bij een ferm rokende kern uit. Rottende geuren en zwaveldampen, zoals het hoort. Ik werd er stil van (en daar is best wat voor nodig). 

Na deze prachtige en indrukwekkende wandeling 

gingen we op tijd het mandje in om des nachts al om 3 uur op te staan voor de zonsopgang boven de Bromo. Hyper-toeristisch maar op een gegeven moment toch inderdaad de moeite waard wegens de mooie lichtval over de vulkaan die de voorafgaande dag mijn vriend was geworden. 

Hoogtepuntje 2 was het bezoek aan de Borodudur. Een Boeddhistische tempel die stamt uit de 8e eeuw en een tijd lang overwoekerd is geweest door de doorpakkende jungle. Eenmaal weer uitgegraven ontdekte men dat de tempel bovenop de heuvel geplakt is , zonder fundamenten. Imposant bouwwerk dat door zijn schoonheid en afmetingen doet denken aan de pyramiden: hoe heeft men dit destijds voor elkaar gekregen? 

Negen verdiepingen hoog is de Borobudur-tempel, onderin vierkant en bovenin rond. Men diende ze alle negen af te lopen, linksom uiteraard om niet het ongeluk over zichzelf af te roepen. De onderste fases waren de aanloop naar de onthechting: men moest gaandeweg afstand doen van de verlangens en de wensen om - al klimmend richting de top - bovenin uiteindelijk volledig onthecht te zijn.

Eenmaal bovenin bereikte men het Nirvana: totaal onthecht van maatschappij en goederen ervoer de mens de status van het al , net zo goed als de status van het niets. Rust in het hoofd, zo zouden we het tegenwoordig noemen.

 Ik moet zeggen dat ik die denkwijze wel snap. Ik ben ongelovig, maar moet toegeven dat er een gelukzalige rust uitgaat van de stoepa's en de boeddha's die de bovenste verdiepingen vormgeven. Opnieuw: ik werd er stil van. Wat een schoonheid, wat een pracht.

Hoogtepuntje 3 was van een geheel andere orde. Beide bovengenoemde schoonheden bevonden zich op Java, waar vandaan wij na 11 dagen doortrokken naar Bali. Massa's kilometers gemaakt, de voorlaatste dag vonden vrouwlief en ik dan ook dat we niet nog een dag de bus in wilden voor de volgende tempel, de volgende grot, de volgende plantage. We schreven in op een fietstocht van Bali Breeze Tours. 

30 km door de binnenlanden, weg van de snelweg. Frisse lucht, kleine dorpjes, rijstvelden en -terrassen, vulkanen. Dat werk. De fietstocht zelf was in die zin eenvoudig dat we met de auto naar de Batur-vulkaan werden gebracht 

(die overigens een heel actief broertje heeft in de naastgelegen Agung ) waarna we voor 90 procent naar beneden gingen en slechts 10 procent omhoog. Goed sturen en op je remmen letten, veel meer nog dan het eigenlijke trappen. We passeerden pracht. Erg ontspannen voor de geest. 

Stom toeval was de klim die we deden langs een tempel waar op dat moment een (zesjaarlijkse) ceremonie aan de gang ter verering van het water - de bron van alle leven. Honderden hindu's liepen er , de priester belde dat het een aard had . Adembenemend was het. 

Vriendelijke mensen alom. We zijn in een andere wereld geweest en het beviel ontzettend goed. In niets was deze reis te vergelijken met onze diverse trips in Europa, naar de eilanden in de Atlantische oceaan. Azië is een ander chapiter en Indonesië stond altijd al op mijn lijstje. Ik heb fantastische dingen gezien, mijn hoofd zit er vol van. Dankbaar ben ik, dat ik dit heb mogen zien. Reizen is leren.