Begt en de Verbeelding

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 6: The Miseries . Bandshirtjes horen erbij. Als je zo lang aan muziekverslaving hebt geleden als ik, dan moet je snappen dat platen kopen en concerten bezoeken een kwestie van overleven vormden. Dat ik me zeer verdiepte in de lokale en landelijke muziekscene. Omdat je -als je veel in die kringen vertoeft- natuurlijk zelf ook veel muzikanten in de vrienden- en kennissenkring krijgt. Een jaar of drie terug gaf mijn zoetgevooisde vriend Tim aan dat ie eventjes uit het keurslijf van zijn band wilde, uit het steeds vaster wordende ritme van optreden en platen maken. Hij wilde gewoon weer eens even ongecompliceerd(e) muziek maken. In Hoorn hoef je dat geen twee keer te zeggen: in no time had ie een nieuw bandje dat zich specialiseerde in 2 minuten liedjes. Meer minuten dan akkoorden, zou je bij...

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 5: Whale Watching Heldhaftigheid, stoerheid, durf. Allemaal nogal branchevreemde begrippen voor deze meneer. Ik ben niet van de snelle apparaten en automaten, ik ben niet van de survival-dingen en nooit van mijn leven zal ik aan een elastiek van een brug af springen. Het heeft me al aardig wat fronsende gezichten opgeleverd, maar ik houd liever mijn beide benen op de grond. Maar dan... Tweemaal in mijn leven was ik op de Azoren, een volstrekt zelfstandige biosfeer van vulkanen, regenwouden, geisers, lavavelden en zee. Heel veel zee. De eerste keer dat ik er was, hadden we bij een vaartocht al het bijzondere gezelschap van verschillende dolfijnensoorten ervaren. De tweede keer, afgelopen juni, waren mijn lief en ik een paar eilanden verderop geland met als een van de speciale vakantiedoelen: ...

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 4: Poliziek . Bloggen deed ik al heel lang. Vroeger gewoon in papieren vorm , dat heette toen nog gewoon "column" of "stukkie" . Vanwege betrokkenheid deed ik dat veel voor politieke organisaties: in de jaren 80 was ik "lokaal correspondent" voor het krakersvakblad Bluf (historische vergaderingen heb ik bijgewoond in onbestemde lokalen in de Amsterdamse Pijp). In de jaren 90 begon ik te schrijven voor de Alert, een blad van de anti-fascistische beweging. Ook toen al ging het over asielzoekers, toen al ging het over racistische en fascistische tendensen. Ze zijn er altijd geweest , wil ik maar zeggen. In de jaren 00 voelden we die sfeer zo hevig dat we een blog starten, we werden Poliziek . Met een stuk of vijf schrijvers vulden we met regelmaat de kolommen. Tegen...

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 3: Eipop . Zolang als ik in Hoorn woon, heb ik de cafe's bezocht. Maak je geen zorgen, voordat ik in 1980 hierheen verhuisde, kwam ik natuurlijk ook wel eens in de kroeg maar nog niet lang genoeg om een echt stamcafé-gevoel te bouwen. Ik noem de Bôônebar en El Lobo in Wervershoof, maar dat mag geen naam hebben in vergelijking tot mijn Hoornse jaren. Als u me kent, zal het u niet verbazen dat ik een voorkeur heb voor het type bruine kroeg dat iets met live-muziek doet. Alleen bruin is niet genoeg, ik moet er ook regelmatig een bandje zien spelen. Dat begon voor mij met Bruintje en, verdomd als t niet waar is, 't Kroegie. Ik ontwikkelde een heel schema: maandagavond huis schoonmaken, dinsdag liveband in Bruintje, woensdag volleyballen en dan naar de live band in t Kroegie, donderdag was ...

T-shirts heb ik zat. Een paar planken vol, ik draag er toch al gauw een stuk of zes per week. Sommige van die t-shirts draag ik niet zomaar, daar heb ik een verhaal bij. Vandaag aflevering 2: Joy Division . Bandshirts staan voor een way of life. Voor analytisch ingestelde personen is het een zeer welkome weg om mensen te kunnen plaatsen. Natuurlijk zegt muzieksmaak niet alles, maar als je mensen in shirts van je favoriete bands ziet rondlopen, krijgen die mensen al eerder het voordeel van de twijfel. Doorgaans prik je er gauw doorheen wanneer het als fashion statement gebruikt wordt. Meisjes van 15 in Ramones-shirt of hipstermannen in Motörhead-tees , daarvan doorzie je de bedoeling al snel. Dit shirt is voor mij iconisch. Het is het enige shirt dat ik meerdere malen in mijn leven gekocht heb omdat de oude versleten, gekrompen of simpelweg te klein geworden was. De afbeelding an sich is door alles herkenbaar: de LGM-1 pulsarbeweging zoals is opgevangen door een radiotelescoo...